Μετά το τέλος

Μ Ε Τ Α Τ Ο Τ Ε Λ Ο Σ 19 πλένεται, λόγω μικροβίων, αλλά, αν υπάρχει κάποιο αρ- κουδάκι που αγαπάει ιδιαιτέρως, δεν υπάρχει πρόβλημα». «Θα φέρω τον Μπου». Η Νίκι στρέφεται στον Λίαμ. «Θα φέρω τον Μπου, τι λες; Ωραία δεν θα ήταν;» Η φωνή της είναι διαπεραστική και αφύσικη. Χρειάζεται εξάσκηση για να μιλήσεις σε ένα ναρκωμένο παιδί. Δεν είναι ότι κοιμάται, όπως όταν τρυπώνεις στο δωμάτιό του καθώς πηγαίνεις για ύπνο για να ψιθυρίσεις σ’ αγαπώ στο αυτί του, όταν στέκεσαι για μια στιγμή, κοιτάζοντας τα ανακατεμέ- να μαλλιά που ξεπροβάλλουν κάτω από το πάπλωμα και λες Καληνύχτα, όνειρα γλυκά . Δεν αναστενάζει απαλά καθώς ακούει τη φωνή σου, δεν μισοξυπνάει μουρμουρίζοντας μια απάντηση. Χτυπάει ένα κουδουνάκι, ένα φως ανάβει δίπλα στην κούνια της Ντάρσι. Η Γιν διασχίζει το δωμάτιο, ξαναβάζει το οξύμετρο στο πόδι του μωρού και το κουδουνάκι στα- ματάει. Τα επίπεδα οξυγόνου της Ντάρσι δείχνουν φυσιο- λογικά και πάλι. Κοιτάζω τη Νίκι και βλέπω τον πανικό στα μάτια της. «Η Ντάρσι στριφογυρίζει» εξηγώ. Περνάει λίγος καιρός μέχρι να σταματήσεις να πετάγεσαι με κάθε κουδούνι, με κάθε συναγερμό. «Οι γονείς της είναι συνήθως εδώ τα απο- γεύματα, αλλά σήμερα είναι η επέτειος του γάμου τους. Πήγαν να δουν ένα μιούζικαλ». «Ωωω, τι θα δουν;» Η Γιν έχει δει το West Side Story έντεκα φορές. Στο κορδόνι που κρέμεται γύρω από τον λαιμό της είναι καρφιτσωμένες κονκάρδες από το Φάντασμα της όπερας, τους Άθλιους, τη Ματίλντα…