Μετά την απόλυση

Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Α Π Ο Λ Υ Σ Η 15 Τις περισσότερες φορές, πάντως, ο Τσάρλι ένιωθε ότι μπορούσε να τα καταφέρει, αν και ώρες ώρες είχε τις αμφιβολίες του. Όταν τον άφησε ο Άντζελο, ανέβηκε με το ασανσέρ στον τεσ­ σαρακοστό όροφο και επέτρεψε στον εαυτό του μια σύντομη βόλτα στα γραφεία. Είχε περάσει ακριβώς ένας χρόνος από την προαγωγή του, και αισθανόταν αρκετά προβληματισμένος. Παρά την αυξανόμενη πίεση και το γεγονός ότι οι δουλειές δεν πήγαι­ ναν καλά και η οικονομία ήταν σε άσχημη κατάσταση, σε γενικές γραμμές θεωρούσε ότι ακόμη του άρεσε αυτό που έκανε. Οπωσ­ δήποτε λάτρευε τα συμπαρομαρτούντα της δουλειάς του – το γωνιακό γραφείο με την πανοραμική θέα στη λίμνη Μίσιγκαν, τα ταξίδια στο εξωτερικό, το μισθωμένο αυτοκίνητο, τη συνδρομή στο γυμναστήριο, και, φυσικά, τα λεφτά. Ιδιαίτερα άρεσαν στον Τσάρλι τα γραφεία της εταιρείας: ο αποστειρωμένος αλλά κομψός χώρος υποδοχής με το μαρμάρινο δάπεδο και την ελικοειδή σκάλα που ανέβαινε στο δημιουργικό τμήμα και κατέβαινε στο λογιστή­ ριο. Του άρεσαν τα έργα τέχνης –σύγχρονων γερμανών καλλιτε­ χνών, με ποτάμια και λίμνες και λιβάδια, σε απαλούς καφέ και πράσινους τόνους– που στόλιζαν τους τοίχους. Και του άρεσε η αίσθηση τάξης και σκοπού που δημιουργούσε η σειρά των μικρών ανοιχτών γραφείων κατά μήκος των διαδρόμων, το εστιατόριο με το τραπέζι του πινγκ πονγκ, το τζουκ μποξ, το cappuccino bar, τα κέρινα ομοιώματα του Έλβις Πρίσλεϊ και του Τζέιμς Ντιν και η Αίθουσα Ιδεών, με τα τοξωτά παράθυρα και το στρογγυλό τραπέζι από μασίφ βελανιδιά που είχε διαλέξει ο ίδιος. Ο Τσάρλι έβρισκε ιδιαίτερα όμορφο το γραφείο όπως ήταν το πρωί, με τις αχνές ακτίνες πορτοκαλί φωτός να ξεπροβάλ­ λουν από τη λίμνη Μίσιγκαν – μια υποψία στην αρχή, έπειτα μια έκρηξη, και όλα λούζονταν σε μια ζεστή και ευοίωνη ανταύγεια. Ξημέρωνε μια καινούργια μέρα. Μια καινούργια μέρα στη δουλειά. Είχε προσληφθεί στη διαφημιστική πριν από τέσσερα χρόνια κι έπειτα προήχθη σε εκτελεστικό αντιπρόεδρο, γενικό διευθυ