Μετά την απόλυση

J I M K O K O R I S 10 ένα βιβλίο – Ο Βούδας της επιχειρηματικότητας. Οι ασκήσεις ανα­ πνοής ήταν μια μορφή διαλογισμού και, ιδανικά, θα έπρεπε να τις εκτελεί κανείς συνδεδεμένος με φιάλη οξυγόνου. Δυστυχώς, η Ντόνα δεν τον άφηνε να έχει φιάλη οξυγόνου στο κρεβάτι, οπότε αρκούνταν να κάνει βαθιές εισπνοές σχεδόν έως θανάτου. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού λίγα λεπτά και περίμενε να επιστρέψει ο σφυγμός του σε ρυθμό που θα μπορούσε να θεωρή­ σει κανονικό· έπειτα κατέβηκε στο υπόγειο για να τρέξει σαρά­ ντα πέντε λεπτά στον διάδρομο. Έκανε ένα μίλι το δεκάλεπτο, τέμπο πιο ήπιο από το συνηθισμένο του. Προσπαθούσε να προ­ σαρμοστεί στα καινούργια ορθωτικά πέλματα που φορούσε, και ήθελε να το πάει λίγο πιο αργά. Ήθελε επίσης ν’ ακούσει τα μηνύματα στον τηλεφωνητή του, πράγμα αδύνατον αν ασκείτο σαν μανιακός. Καθώς έτρεχε, φόρεσε τα ακουστικά και σχημάτισε προσε­ κτικά στο κινητό τον αριθμό του τηλεφωνητή του. Παραδόξως, είχε μόνο τέσσερα μηνύματα. Τα τρία άνευ σημασίας, αλλά το τελευταίο ήταν από την Ούρσουλα, στο Βερολίνο, που του έλεγε ότι ο Χέλμουτ ερχόταν στο Σικάγο και ήθελε να τον δει. Ο Χέλ­ μουτ ήταν ο πρόεδρος και ιδρυτής του μιντιακού κολοσσού, περίπλοκος άνθρωπος, γοητευτικός και τραχύς ταυτόχρονα, που πάθαινε αναφυλαξία με τους βλάκες. Ο Τσάρλι σκέφτηκε να της τηλεφωνήσει, αλλά αποφάσισε να τρέξει ακόμα ένα μίλι. Προτιμούσε να είναι στο γραφείο με όλα του τα όπλα παρά πόδα όταν συνδιαλεγόταν με το Βερολίνο, όχι ημίγυμνος πάνω στον διάδρομο. Άλλωστε, είχε κοιμηθεί καλά, πράγμα σπάνιο, και ήθελε να συνεχίσει. Καθώς ολοκλήρωνε το πρόγραμμά του με χαλαρό βάδισμα, άφησε μερικά μηνύματα στους άμεσους υφισταμένους του, αναθεωρώντας τα θέματα για το ανεπίσημο πρωινό μίτινγκ, βάζοντας προτεραιότητες και κάνοντας προτάσεις για μέρη απ’ όπου θα μπορούσαν να παραγγείλουν φαγητό το μεσημέρι. Προτιμούσε την πιο ανθρώπινη αίσθηση των φωνητικών μηνυ