Μετά την απόλυση

Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Α Π Ο Λ Υ Σ Η 31 «Έτσι είναι». «Και κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσες να πείσεις τον πρόεδρο Κλίντον να το κάνει». «Ο Μπομπ Ντόουλ ήταν, ο γερουσιαστής. Ούτε που ξέρω αν ζει ακόμη αυτός». «Και την πήραμε· κι έσωσες τις δουλειές όλων μας». «Τις έσωσα». «Τις έσωσες». Έμειναν και οι δύο σιωπηλοί. Ο Τσάρλι δεν ήθελε πια να βάλει τα κλάματα. «Ήταν ωραίες εποχές. Περνούσαμε ωραία τότε» είπε η Τζόρ­ τζια. «Περνούσαμε ωραία, δεν λέω». Η Τζόρτζια χαμογέλασε, το πρόσωπό της χαλάρωσε. «Νιώ­ θεις καλύτερα τώρα, Τσάρλι;» «Ναι, λιγάκι, σ’ ευχαριστώ». «Πάει η καρδιακή προσβολή;» «Για την ώρα». Της ανταπέδωσε ένα σύντομο χαμόγελο και στράφηκε στον υπολογιστή του. «Λοιπόν, δεν θα κάθομαι εδώ να περιμένω τον Χέλμουτ όλη μέρα. Τι ώρα είναι το μίτινγκ με το προσωπικό, είπαμε;» ρώτησε, αν και ήξερε ήδη. Το μίτινγκ ήταν πάντα τη Δευτέρα στις δέκα το πρωί. «Ακυρώθηκε». Την κοίταξε απορημένος, στενεύοντας τα μάτια. «Ακυρώ­ θηκε; Ποιος το ακύρωσε; Το δικό μου μίτινγκ;» «Το ακύρωσε ο κύριος Μάρκεν». «Ο Μάρκεν; Δεν μπορεί αυτός να το ακυρώσει! Είναι δικό μου μίτινγκ. Δεν μπορεί να το ακυρώσει ο Μάρκεν. Είναι υφι­ στάμενός μου». « Έστειλε σε όλους ένα μέιλ σήμερα το πρωί που έλεγε ότι ακυρώνεται». Ο Τσάρλι γύρισε γρήγορα προς τον υπολογιστή του και έλεγξε τα μέιλ του.