Μετά την απόλυση

Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Α Π Ο Λ Υ Σ Η 29 Και την άλλη στιγμή τρέχεις λες και– πώς να το πω;–, λες και πήραν φωτιά τα μπατζάκια σου». «Λες και πήραν φωτιά τα μπατζάκια μου» επανέλαβε εκείνος σκεφτικός. «Ενδιαφέρον. Πολύ ενδιαφέρον. Αυτή είναι η εικόνα που έχουν στο γραφείο, Ήσυχος Τσάρλι, Τρελός Τσάρλι;» «Μάλλον Καλός Τσάρλι, Τρελός Τσάρλι. Δεν είσαι και ποτέ ήσυχος. Τόσο ήσυχος, θέλω να πω». «Ε, λοιπόν, αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον» είπε πάλι «Πολύ ενδιαφέρον». Προσπαθούσε πολύ να ελέγξει τον εαυτό του αν και ήθελε να φωνάξει ότι δεν ήταν τρελός – αυτή η κωλοδουλειά με όλους αυτούς τους κωλοχοντρούς τον τρέλαινε. Ξεροκατά­ πιε, πήρε μερικές βαθιές ανάσες, τίναξε το μουδιασμένο χέρι του. Ένιωθε εξοργισμένος και απελπισμένος. Έπειτα ένιωσε απίστευτα καταβεβλημένος και σωριάστηκε σκυφτός στην καρέκλα του. «Δεν πάνε και πολύ καλά τα πράγματα εδώ μέσα, έτσι δεν είναι;» ρώτησε «Πες μου την αλήθεια. Πάνε κατά διαό­ λου, έτσι;» Η Τζόρτζια ανασήκωσε πάλι τους ώμους. «Τι κάνω λάθος; Τι πιστεύεις ότι φταίει; Είμαι κακός άνθρω­ πος;» «Δεν θα δούλευα μαζί σου αν ήσουν». «Τότε, γιατί με αντιπαθούν όλοι; Γιατί με αντιπαθούν όλες αυτές οι γραμματείς, η Άισα και η Πάτι κι όλες οι άλλες; Μόνο που δεν τρίζουν τα δόντια τους όποτε περνάω από δίπλα τους». «Μη σε απασχολούν αυτές. Απλώς τους λείπει ο κύριος Ο’Μάλι. Σε όλους μας λείπει». «Ε, λοιπόν, εγώ δεν είμαι ο Ο’Μάλι, εντάξει; Λυπάμαι που έγινε κομμάτια ή ό,τι διάολο έπαθε. Λυπάμαι που δεν έγινα κι εγώ μάρτυρας αποφασίζοντας να παίξω γκολφ μέσα στον τυφώνα. Ξέρεις κάτι; Ξεχνάνε ότι ήταν να συμμετάσχω κι εγώ σ’ εκείνο το καρέ. Ο Άντζελο πήρε τη θέση μου. Ήταν να πάω κι εγώ εκεί, στις Βερμούδες! Ακυρώθηκε η πτήση μου! Εκείνος ο κεραυνός θα μπορούσε να είχε χτυπήσει εμένα. Εμένα! Χεστή