Μετά την απόλυση

J I M K O K O R I S 28 Η Τζόρτζια φαινόταν αμήχανη. Καθάρισε τον λαιμό της και κοίταξε κάτω στο πάτωμα. «Όλοι σε συμπαθούν». «Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου που το λες, αλλά υποψιάζο­ μαι ότι δεν είναι αλήθεια. Όλοι με αντιπαθούν εδώ μέσα. Το νιώθω. Κανένας δεν μου μιλάει, ούτε γεια δεν μου λένε στον διάδρομο». «Αυτό δεν είναι αλήθεια. Όλοι σού λένε γεια». «Ναι, αλλά δεν μου λένε τίποτ’ άλλο. Άκου, αυτό που πρέπει να ξέρω είναι συγκεκριμένα ποιοι με αντιπαθούν. Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της αντιπάθειας. Ποιοι είναι οι αντιτσαρλικοί; Θέλω ονόματα». Η Τζόρτζια σήκωσε το βλέμμα. Σκεφτόταν πυρετωδώς. «Οι περισσότεροι σε συμπαθούν μερικές φορές» είπε. Ήταν η σειρά του Τσάρλι να σκεφτεί πυρετωδώς. Προσπά­ θησε να επαναλάβει τα λόγια της, αλλά εγκατέλειψε την προ­ σπάθεια. «Δεν είμαι σίγουρος τι πάει να πει αυτό. Τι εννοείς;» «Λέω απλώς ότι μερικές φορές είσαι ο καλός, ο ήσυχος Τσάρλι, και άλλες φορές… ξέρεις». «Όχι, δεν ξέρω. Τι – άλλες φορές δεν είμαι καλός και ήσυ­ χος;» είπε φωνάζοντας. «Άλλες φορές, ξέρεις, είσαι κάπως –πώς να πω;–, ξέρεις… τρελός. Λιγάκι». «Τρελός; Τι θα πει τρελός;» «Τρελός, πώς το λένε… ευέξαπτος κάπως». «Ευέξαπτος και τρελός είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Έχουν εντελώς διαφορετικό ορισμό. Ούτε καν κατά προσέγγιση δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Τι απ’ τα δύο είμαι;» Έδωσε μια στο γραφείο με το χέρι του. «Τρελός ή ευέ­ ξαπτος; Είναι σημαντικό να το ξέρω αυτό. Είναι απολύτως απα­ ραίτητο». «Ε, τότε, τρελός. Ξέρεις, τη μια στιγμή είσαι καλός και ήρε­ μος και προσεκτικός και έξυπνος και λες ωραία, ξέρεις, λογικά πράγματα, έξυπνα πράγματα, σοφά πράγματα, ήρεμα κάπως.