Μετά την απόλυση

J I M K O K O R I S 26 σταση. «Θέλεις να καθίσω εδώ μαζί σου, Τσάρλι;» ρώτησε χαμη­ λόφωνα. Εκείνος κούνησε αδύναμα το κεφάλι. Η Τζόρτζια τράβηξε μια καρέκλα και κάθισε στο γραφείο, απέναντί του. Δεν έλεγαν τίποτα. Ο Τσάρλι κοίταζε έξω απ’ το παράθυρο. «Δεν θέλω να καταλήξω σαν τον Ο’Μάλι» είπε τελικά. Η Τζόρτζια έδειχνε μπερδεμένη. «Τι εννοείς;» «Τον σκότωσε. Η δουλειά. Το στρες τον σκότωσε». Η Τζόρτζια έμεινε πάλι άφωνη. «Μα, τον κύριο Ο’Μάλι, τον χτύπησε κεραυνός». Ο Τσάρλι συνέχισε να τρίβει το χέρι του και μετά είπε «Ήταν εξασθενημένος από το στρες. Αν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, αν δεν ήταν τσακισμένος , μπορεί ν’ άντεχε το χτύπημα». «Μα ο Άντζελο είπε ότι ο κύριος Ο’Μάλι έγινε κομμάτια. Το ένα του χέρι, το βρήκαν πάνω σ’ ένα δέντρο». «Χέστηκα τι λέει οΆντζελο, εντάξει; Τι είναι οΆντζελο, γιατρός; Διδάσκουν ιατρική στην ακαδημία των σοφέρ; Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, δεν το βρήκαν πάνω σε κανένα δέντρο, εντάξει; Βαρέθηκα να τ’ ακούω αυτά. Διαδόσεις είναι. Είναι… είναι μύθος! Όλα του τα κομμάτια ήταν στη θέση τους. Είδα φωτογραφίες. Ήτανε μόνο λίγο κόκκινος. Και καραφλός». «Καραφλός;» «Ναι, καραφλός. Σιγά τ’ αυγά». Η Τζόρτζια ανασηκώθηκε στην καρέκλα και κούνησε το κεφάλι. «Δεν φαινόταν στρεσαρισμένος. Ήταν πάντοτε χαρού­ μενος, ξέρεις, κάπως αισιόδοξος». «Ε ναι, αφού ήταν συνέχεια πιωμένος. Γι’ αυτό ήταν κάπως αισιόδοξος. Ο καθένας μπορεί να είναι κάπως αισιόδοξος άμα έχει πιει μια κάσα Jim Beam». «Δεν έπινε τόσο πολύ. Καθόλου πολύ δεν έπινε. Κι έπειτα, ένα γερό ποτηράκι δεν κάνει κακό. Σε χαλαρώνει λιγάκι. Ένα ποτάκι μια στο τόσο σε βοηθάει να τα βγάλεις πέρα. Σε κάνει λιγότερο αγχωμένο, ξέρεις… λιγότερο τσιτωμένο».