Μέρες Αλεξάνδρειας

40 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ «Ανησυχώ. Μήπως έχουμε βασίσει τη δουλειά σε λάθος άνθρωπο;» «Μα,Αντώνη μου,οι συμφωνίες είναι συμφωνίες,τα πρό- σωπα είναι αναλώσιμα. Άλλωστε, οι Εγγλέζοι δεν επέλεξαν τυχαία τον Αντώνη Χάραμη για να συνεργαστούν μαζί του σε μια Αίγυπτο όπου υπάρχουν ένα σωρό καπνεργοστάσια που παράγουν υψηλής ποιότητας σιγαρέτα. Δεν είναι μόνο η ποιότητα που μπορείς να εγγυηθείς. Είναι πρωτίστως η ποσότητα». «À propos, * έχω φέρει μαζί μου τα σχέδια της επέκτασης του εργοστασίου στο Μοχάρεμ Μπέι». «Wonderful! ** Μπορεί να μη χρειάστηκε η φωτογραφία της Σάρας Μπερνάρ, αλλά τα σχέδια θα ζητήσουν να τα δουν, j’en suis sûr». *** Ένα-δυο λεπτά νωρίτερα είχαν αφήσει τον Νείλο, στρίβο- ντας αριστερά σε κάποιο στενό.Ακολούθησε ένα δυνατό τρά- νταγμα και το κλάξον του αυτοκινήτου ήχησε υστερικά. Από ένα κάρο που ντεραπάρισε είχε χυθεί το φορτίο του με φρα- γκόσυκα στο λιθόστρωτο. Ο Εγγλέζος έβγαλε το κεφάλι του από το παράθυρο και πέταξε μια βαριά βρισιά στον αραμπα- τζή, έναν ξεδοντιάρη μελαψό άντρα, που μερικά δευτερόλε- πτα πριν είχε προσπαθήσει να διασχίσει κάθετα τον δρόμο με την άμαξά του. Εκείνος, με τη σειρά του, έφτυσε στο χώμα και τα έβαλε με το άλογό του. Η φελάχα που καθόταν δίπλα του έσκουζε και σκαμπίλιζε με βία τα μάγουλά της. Ξαφνικά, * Με την ευκαιρία. ** Τέλεια. *** Είμαι σίγουρος.