Μέρες Αλεξάνδρειας

MEΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 37 «Νομίζεις ότι πρέπει να σταματήσω να βλέπω την Υβέτ;» ρώτησε διστακτικά ο Αντώνης. «Μου ζητάς τη γνώμη μου;» «Σου ζητώ τη γνώμη σου, μάλιστα». «It’s up to you». * «Αυτό δεν είναι γνώμη και, αν δεν είμαι προσεκτικός, σε λίγο θα αρχίσουν τα σχόλια στην Αλεξάνδρεια». «Στην Αλεξάνδρεια σε σχολιάζουν έτσι κι αλλιώς, τουλά- χιστον έτσι δεν θα σε αδικούν». «Χωρίς εσένα, Ελιάς, νομίζω πως αυτό το ειδύλλιο δεν θα είχε καμία τύχη.Εννοώ χωρίς τη βοήθειά σου.Το ξέρεις,n’est- ce pas? Αν και…» Τη στιγμή εκείνη το αυτοκίνητό τους περνούσε μπροστά από την πρώτη καμήλα του εγγλέζικου αποσπάσματος και ο έφιππος στρατιώτης χαιρέτησε τον σοφέρ, που ανταπέδωσε τον χαιρετισμό βγάζοντας το κεφάλι του από το παράθυρο. Ο Αντώνης πρόσεξε μια βαθιά ουλή στον κοκκινωπό σβέρκο του, που την έκρυβε ο γιακάς του πουκαμίσου. «Αν και;» «Να,δεν μου είχες πει πως ο Φιλίπ Ζακό είχε ήδη βγει από τη μέση όταν γνώρισα την Υβέτ». «Ναι, η αλήθεια είναι ότι το παράκανε ο φιλαράκος. Τώρα πια δεν νομίζω πως θα ξαναπατήσει το πόδι του στην Αίγυπτο». «Και είχε εμφανιστεί και η νόμιμη σύζυγος με τα δυο τους παιδιά;» «C’est bien probable». ** * Από σένα εξαρτάται. ** Είναι πολύ πιθανό.