Μέρες Αλεξάνδρειας

36 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ «Συχωρεμένος! Για πες μου, λοιπόν, φαντάζομαι πως θα ξετρελάθηκε η Υβέτ, έτσι δεν είναι;» «Tu sais, σκέφτηκα, αντί για το “Σέπερντ” όπου πάντα υπάρχει κίνδυνος να σας δει κάποιο μάτι, να την εγκαταστή- σω στο διαμέρισμα ενός φίλου στην Ηλιούπολη.Μην ανησυ- χείς, είναι από τα μέρη μου. Ούτε σε ξέρει ούτε τον ξέρεις. Είναι καλύτερα έτσι. Je t’assure». «Τι είναι αυτό πάλι; Surprise; Μάθε πως δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις!» «Πρέπει να παραδεχτείς πάντως πως έχεις μια περίεργη εμ- μονή με το “Σέπερντ”. Τόσα καλά ξενοδοχεία έχει το Κάιρο. Αν θες τη γνώμη μου, την επόμενη φορά πρέπει να δοκιμάσεις το νέο κόσμημα της πόλης,το “Heliopolis Palace”,ένα πραγματικό διαμάντι μέσα στην έρημο. Μέγεθος και μεγαλοπρέπεια. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς.Τα μαρμάριναπεριστύλια,τους ατέλειω- τους διαδρόμους; Το απογευματινό τσάι σερβίρεται σε τεράστιες αίθουσες όπου μεγάλες ορχήστρες κλασικής μουσικής ψυχα- γωγούν την εκλεκτή πελατεία. Είναι καταπληκτικό, σου λέω». «Εμένα μου αρέσει το “Σέπερντ”. Υπάρχει πρόβλημα;» «Pas de problème, pas de problème, mon ami» * συνηγό- ρησε ο Χούρι. Έπεσαν πάνω σ’ ένα μεγάλο καραβάνι από καμήλες – έφιππο αγγλικό απόσπασμα.Σε κάθε καμήλα είχαν φορτώσει οριζόντια δύο μικρά κυλινδρικά δοχεία για νερό. Μερικές καμήλες που είχαν μείνει πίσω έτρεχαν να προλάβουν τις υπόλοιπες. Άνοιγαν τα σκέλια τους κι έκαναν μεγάλες δρα- σκελιές. Ήταν αστείο το θέαμα. * Κανένα πρόβλημα, κανένα πρόβλημα, φίλε μου.