Μέρες Αλεξάνδρειας

30 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ φραζόταν άμεσα σε κοινωνική και επαγγελματική αναγνώρι- ση.Αυτή βέβαια ήταν η άποψη του Αντώνη,γιατί ο δικηγόρος του άφηνε δεξιά κι αριστερά υπαινιγμούς για παροιμιώδη τσιγκουνιά, τους οποίους ο καπνοβιομήχανος αγνοούσε ή έκανε πως αγνοούσε. Στο πλαίσιο της άρρητης συμφωνίας τους προβλεπόταν,από την πλευρά του Αντώνη,ένας βαθμός ανοχής στη βαρετή φλυαρία του Μιχελή, που γινόταν ακόμα πιο ενοχλητική όταν είχε να κάνει με την πολιτική. Αλλά και η ανοχή έχει τα όριά της. Κάποιες στιγμές ο Αντώνης τού γύριζε την πλάτη, ξεκου- ράζοντας το βλέμμα του στη μονότονη απεραντοσύνη του αγροτικού σκηνικού που, σε συνδυασμό με το συνεχές τρα- μπάλισμα του τρένου, μούδιαζε γλυκά τις αισθήσεις του, έτσι ώστε να νιώθει πως περισσότερο ονειρευόταν παρά έβλεπε πραγματικά τους φελάχους σκυμμένους πάνω στη γη και τις βαμβακοφυτείες με το ανθισμένο κίτρινο άνθος τους να εναλ- λάσσονται με στρατιές από αραποσίτια, ζαχαροκάλαμα και οπωροφόρα. Οι φοινικιές, διάσπαρτες στο τοπίο, κρατούσαν άφθονο καρπό, πράσινο ακόμη, κι έδιναν έναν τόνο ακόμα πιο ονειρικό. Κανάλια με λασπωμένο νερό διέσχιζαν τον κά- μπο προς όλες τις κατευθύνσεις και οι φελάχοι όργωναν το μαυριδερό χώμα με ξύλινα αλέτρια που τραβούσαν βουβάλια, βόδια, καμήλες ή άλογα. Ποτέ δεν είχε καταλάβει γιατί ανά- μεσα στα αγαθά της ευλογημένης αιγυπτιακής γης δεν χω- ρούσαν και τα καπνά. Από την άλλη, αισθανόταν πως έπρεπε να ευγνωμονεί εκείνους που απαγόρευσαν διά νόμου την καλλιέργειά του το 1883.Η απόφασή τους ευνόησε το καπνε- μπόριο κι έκανε την καπνοβιομηχανία υπόθεση των Ελλήνων εμπόρων.