Μέρες Αλεξάνδρειας

MEΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 29 νέχισε ψελλίζοντας: «Μεταξύ μας, δεν πιστεύω πια λέξη απ’ όσα λένε οι εφημερίδες. Τώρα είναι που οι Άγγλοι θα επιβά- λουν απόλυτη λογοκρισία. Το ξέρετε πως καμία εφημερίδα δεν θα μπορεί να έρθει από την Αθήνα και καμία είδηση από άλλη πηγή αντίθετη προς τη Συνεννόηση. Oui, c’est vrai!» * Εξέλαβε ως επιδοκιμασία το ανέκφραστο βλέμμα του Χά- ραμη και συνέχισε με ανάλογο μένος: «Είναι σωστό τώρα η κοινότητά μας να έχει γίνει μαλλιά κουβάρια με το προξενείο; Όχι, σας ρωτώ, είναι σωστό; Βρίζουν τον πρόξενο και τον λέ- νε γερμανόφιλο.Θα ζητήσουν από τις αγγλικές αρχές να πιά- σουν όλους τους υπαλλήλους του προξενείου και να τους εξορίσουν στη Μάλτα!» Ε, ας τους στείλουν να ησυχάσουμε, σκέφτηκε ο Αντώνης, αλλά δεν είπε τίποτε. Δυο χρόνια τώρα που τον χρησιμοποι- ούσε στις υποθέσεις του, έκανε μια χαρά τη δουλειά του, γλι- τώνοντας ένα σωρό λεφτά. Οι οικονομικές απαιτήσεις των δικηγόρων σε υποθέσεις εμπορικού δικαίου είχαν παραγίνει τελευταία και ο Μιχελής ήταν φτηνή όσο και αξιόπιστη λύση. Καταρτισμένος στο αντικείμενό του και άνθρωπος της οικο- γένειας, διαχειριζόταν με τον καλύτερο τρόπο τα ζητήματα που ανέκυπταν, χωρίς να ζητά τον ουρανό με τ’ άστρα. Από την άλλη, βέβαια, δεν ήθελε και πολλή φαντασία για να κα- ταλάβεις σε ποιο βαθμό χρησιμοποιούσε τον κολακευτικό τίτλο «δικηγόρος του Χάραμη». Ήταν ένα είδος σιωπηρής συμφωνίας που συνέδεε τους δύο άντρες, στο πλαίσιο της οποίας δεν μετρούσαν τόσο τα οικονομικά ανταλλάγματα όσο η ηθική αμοιβή, η οποία, στην περίπτωση του Μιχελή, μετα- * Ναι, είναι αλήθεια!