Μέρες Αλεξάνδρειας

26 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ Αφήνοντας την κοιλάδα του στήθους της,ακολούθησε την ερωτική κοίτη του κορμιού της,φτάνοντας γρήγορα εκεί όπου ένας άντρας υποθέτει πως εκβάλλει η λίμπιντο κάθε γυναί- κας. Ακούμπησε στιγμιαία τη στρογγυλή άκρη της μύτης του πάνω στην ήβη της. Το αιδοίο της του φάνηκε απρόσμενα δασύ και σκουρόχρωμο, σχεδόν τον τρόμαξε και του θύμισε το Μπιρ Μασαούντ, «Το πηγάδι του διαβόλου», στην παραλία του Σίντι Μπισρ: εκείνο το χάσμα στον βράχο που γέμιζε με θαλασσινό νερό. Όσοι βουτούσαν εκεί μέσα έπρεπε με μακρο- βούτι να περάσουν κάτω από τη ρίζα του βράχου και να βγουν στην ανοιχτή θάλασσα. Πολλές φορές όμως τα απανωτά κύ- ματα εγκλώβιζαν τους επίδοξους βουτηχτές και αρκετοί είχαν θαφτεί στον υγρό τάφο του Σίντι Μπισρ. Ο Αντώνης φοβήθηκε προς στιγμήν πως έκανε μια εξίσου παράτολμη βουτιά.Γι’ αυτό και καθυστέρησε να ολοκληρώσει τη συνεύρεσή τους, περιμένοντας από την ίδια την Υβέτ να τον οδηγήσει μέσα της. Όταν τον τύλιξε με τα μεγάλα της πόδια,τα δύο σώματα είχαν ήδη γίνει ένα κι εκείνος προσπα- θούσε, μετά την αδικαιολόγητη καθυστέρηση, να παρατείνει την παραμονή του στο ξένο κορμί. Δεν ήταν εύκολο. Κάθε διείσδυση μέσα της μπορούσε να αποδειχτεί μοιραία.Ο πόθος του είχε γιγαντωθεί από την προσμονή τόσων ημερών. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τη μέγγενη του οργασμού, άρχισε να σέρνει τα γόνατά του πάνω στα σεντόνια. Ήταν μια οδυνηρή συνήθεια που του άφηνε ύστερα ενοχλήσεις για αρ- κετές ημέρες,αλλά έτσι μόνο αναχαίτιζε τη λίμπιντο που κάλ- παζε μέσα του. Ταυτόχρονα προσπάθησε να σκεφτεί κάτι άλλο. Σε ανάλογες περιπτώσεις επιστράτευε την ιστορία του Θα-