Μέρες Αλεξάνδρειας

22 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ τογραφία της Σάρας Μπερνάρ από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του. Ένιωσε πως είχε το δικαίωμα να χαλαρώσει, κάθισε λίγο πιο αναπαυτικά στην καρέκλα του και χάρηκε με την ψυχή του τα πιάτα που τους σέρβιρε ο Φάουζι. Κοίταζε γύρω του τον περίτεχνο διάκοσμο της μπιραρίας. Τη μονοτο- νία του σκουρόχρωμου ξύλου παραβίαζε ευτυχώς το πουκά- μισο του Ντανιέλε, το ανοιχτόχρωμο μουστάκι του Κόσνερ ψαλιδισμένο αλά μπρος, όπως θα έλεγε και ο Κικίνος, η ξαν- θιά μπίρα και η φίνα παρουσία της μαμαζέλ Σαντόν – κάποια στιγμή την είδε να φτιασιδώνεται συμβουλευόμενη το καθρε- φτάκι της. Αν πίστευε στα λεγόμενα του Χούρι, σε λίγη ώρα το μαγαζί θα έβριθε από κόσμο. «Εν αναμονή των χρηματι- στών, δικηγόρων και τραπεζιτών, λοιπόν» είπε από μέσα του. Ξαφνικά, άρχισε να του καλαρέσει η ιδέα της συνάντησης σε τόσο ευχάριστο κλίμα. Στο μέλλον, σκέφτηκε, οι επαγγελμα- τικές συμφωνίες και τα φλερτ θα γίνονται σε ανάλογους χώ- ρους. Ίσως μόνο οι άνθρωποι να ντύνονται πιο απλά. Θα υπήρχε πάντα ένας δαιμόνιος Χούρι που θα κινούσε τα νή- ματα και μια υπέροχη Υβέτ που θα έβαζε τη φαντασία σε πειρασμό. Με τη σκέψη αυτή ανασήκωσε το ποτήρι του και χαιρέτησε ξανά τη μετρέσα του Ζακό, που ανταποκρίθηκε ολοπρόθυμα. Ένα λεπτό νωρίτερα είχε ψιθυρίσει στο αυτί του Φάουζι το αυτονόητο κι ο σερβιτόρος με την πράσινη χρυσο- κέντητη κελεμπία θα γνωστοποίησε στη δεσποινίδα ότι όλα ήταν κερασμένα από τον καλοβαλμένο κύριο με το περιποι- ημένο μουστάκι και τα γκρίζα μαλλιά. Όπως έδειχναν τα πράγματα, η αίσια κατάληξη του φλερτ θα επισφράγιζε τη μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία που είχε πετύχει ποτέ, και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο κόπο.