Μέρες Αλεξάνδρειας

20 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ τη νόμιμη σύζυγό του, ενώ όλοι ξέρουν πως ο Ζακό έχει γυ- ναίκα και παιδιά · ένας γέρος παλιάνθρωπος, mon ami». * Τον Ζακό τον γνώριζε καλά ο Αντώνης Χάραμης. Ήταν ένας άλλος Χούρι,με σκοτεινές δοσοληψίες την τελευταία πενταε­ τία στην Αίγυπτο. Δεν ήταν ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από τον «Λιβανέζο». Κι όσο για την υποτιθέμενη σύντροφό του, σκόπευε να τη γνωρίσει καλύτερα κάποια άλλη στιγμή. Για την ώρα μπορούσε απλώς να φαντάζεται πως την είχε αγκαλιά στις όχθες της Μαρεώτιδας ή σε κάποια σουίτα του «Σέπερντ» στο Κάιρο, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των Αλεξανδρινών. Η άφιξη του Βρετανού αξιωματούχου τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Δεν ήταν μόνος του. Συνοδευόταν από έναν άντρα λίγο ψηλότερο,κοκκινομάλλη,με φακίδες στο πρόσω- πο,που συστήθηκε ως ειδικός σύμβουλος του υπουργού Ανα- τολής στην Ύπατη Αρμοστεία. Η παρουσία του φάνηκε να δυσαρεστεί τον «Λιβανέζο», που μουρμούρισε κάποιο σχόλιο. Ο Αντώνης, αντίθετα, το θεώρησε πολύ φυσικό να συνοδεύε- ται ο άνθρωπός τους, αν μη τι άλλο, για λόγους εντυπώσεων. Δεν ήξερε αν έπρεπε να του απευθύνει τον λόγο χρησιμοποιώ­ ντας κάποιον τίτλο, γι’ αυτό και μετά τις συστάσεις τον προ- σφωνούσε μίστερ Κόσνερ. Εκ πρώτης όψεως έδειχνε υπερό- πτης και απληροφόρητος για τα προβλήματα της περιοχής. Συνδύαζε την ευγένεια του Άγγλου τζέντλεμαν με την αλαζο- νεία του Βρετανού ιμπεριαλιστή.Είχε πεταχτά αυτιά που φά- νταζαν κάπως αστεία έτσι όπως εξείχαν από το τετράγωνο κεφάλι του και μια ασαφή χωρίστρα στα μαλλιά του, που * Φίλε μου.