Μέρες Αλεξάνδρειας

18 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ κή ήταν! Ένιωσε όμως την παρατηρητικότητά του να θριαμ- βεύει, όταν εντόπισε δύο στοιχεία ατημελησίας στην εμφάνι- σή του.Είχε βέβαια όπως πάντα δαμάσει τις πλούσιες τούφες των μαλλιών του με μπόλικη μπριγιαντίνη και από το γιλέκο του κρεμόταν το ασημένιο αλυσιδάκι του. Ωστόσο, αν πρόσε- χες το μουστάκι του, θα παρατηρούσες πως εδώ κι εκεί εξεί- χαν κάποιες ατίθασες τρίχες που άγγιζαν το μπλάβο πάνω χείλος, υποχρεώνοντάς τον κάθε λίγο να τις ανασηκώνει με το κάτω χείλος.Αλλά το ανεπίτρεπτο για έναν comme il faut * Λιβανέζο ήταν πως από το σακάκι του έλειπε το μαντιλάκι με το οποίο θα μπορούσε να σκουπίσει τις μικρές σταγόνες ιδρώ- τα που είχαν σχηματιστεί στο μέτωπό του και αντί γι’ αυτό χρησιμοποιούσε τη λευκή πετσέτα του,ψελλίζοντας: «Quelle chaleur!» ** Η σημερινή μέρα ήταν ασυνήθιστα ζεστή για Μάιο μήνα. Όλη την περασμένη βδομάδα έβρεχε ασταμάτητα – φαινόμενο συχνό στην Αλεξάνδρεια. Ο Αντώνης ξύπνησε νωρίτερα απ’ ό,τι συνήθως και, αντί- θετα από τον Ελιάς, είχε την προνοητικότητα να δεχτεί τις περιποιήσεις του Κικίνου, του Κεφαλλονίτη μπαρμπέρη,που για τον λόγο αυτόν ανέβηκε πρωί πρωί στο Καρτιέ Γκρεκ με τα σύνεργά του, προτού ακόμα ανοίξει το κουρείο του στο Σότερ, πίσω από τους κήπους του Σαλαλάτ. Τη λάμψη των παπουτσιών του την εμπιστεύτηκε, για το γούρι, σε έναν Αρ- μένη λούστρο της πλατείας Μωχάμετ Άλι. Καθισμένος απέναντι από τον Χούρι,ατένιζε το πρόσωπό του σε έναν από τους καθρέφτες της μπιραρίας κι έβλεπε με * Καθωσπρέπει. ** Τι ζέστη.