Μέρα / Νύχτα: Ταξίδια στο σκιπτόριο & Άνθρωπος στο σκοτάδι

Μ Ε Ρ Α / Ν Υ Χ Τ Α : Τ Α Ξ Ι Δ Ι Α Σ Τ Ο Σ Κ Ρ Ι Π Τ Ο Ρ Ι Ο 15 βήχτηκε χειμώνα. Ο κύριος Μπλανκ κοιτάζει τα μάτια της κοπέλας και πασχίζει να θυμηθεί ποια είναι. Ύστερα από είκοσι πάνω κάτω δεύτερα, ακούει τον εαυτό του να ψελλίζει μια μόνο λέξη: Άννα. Μια αίσθηση ακατανίκητης αγάπης τον διαπερνά. Αναρωτιέται αν η Άννα ήταν κάποια με την οποία ήταν κάποτε παντρεμένος, ή, ίσως, αν κοι­ τάζει μια φωτογραφία της κόρης του. Μια στιγμή αφού κάνει αυτές τις σκέψεις, του ορμάει νέο κύμα ενοχής, και ξέρει ότι η Άννα είναι νεκρή. Ακόμα χειρότερα, υποψιά­ ζεται ότι είναι υπεύθυνος για τον θάνατό της. Θα μπο­ ρούσε, μονολογεί, μέχρι και να είναι αυτός ο ίδιος που τη σκότωσε. Ο κύριος Μπλανκ βογκάει απ’ τον πόνο. Το να κοιτάζει τις φωτογραφίες τού πέφτει βαρύ, έτσι τις κάνει στην άκρη και στρέφει την προσοχή του στα χαρτιά. Είναι τέσσερις στοίβες στο σύνολο, γύρω στους δεκαπέντε πόντους ύψος. Χωρίς να έχει συναίσθηση κάποιου ιδιαίτερου λόγου, απλώ­ νει το χέρι στην πάνω σελίδα της στοίβας άκρη αριστερά. Οι χειρόγραφες λέξεις, γραμμένες με κεφαλαία γράμματα, όπως στα κομμάτια της λευκής ταινίας, λένε τα εξής: Αν τη δεις από τις εσχατιές του διαστήματος, η Γη δεν είναι μεγαλύτερη από κόκκο σκόνης. Να το θυμάσαι την επόμενη φορά που θα γράψεις τη λέξη ανθρωπότητα .