Μέρα / Νύχτα: Ταξίδια στο σκιπτόριο & Άνθρωπος στο σκοτάδι

Μ Ε Ρ Α / Ν Υ Χ Τ Α : Τ Α Ξ Ι Δ Ι Α Σ Τ Ο Σ Κ Ρ Ι Π Τ Ο Ρ Ι Ο 13 παρελθόντος καθώς περιπλανιέται ανάμεσα στα φασματι­ κά όντα που γεμίζουν το κεφάλι του, πασχίζοντας να απα­ ντήσει το ερώτημα που τον κατατρύχει. Οι εικόνες δεν ψεύδονται, ούτε όμως λένε τα πάντα. Είναι απλώς μια καταγραφή του χρόνου που περνά, τα εξωτερικά στοιχεία. Η ηλικία του γέρου, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί από τις ελαφρώς θολές ασπρόμαυρες εικόνες. Το μόνο δεδομένο που μπορεί να καταχωριστεί με κάποια βεβαιότητα είναι ότι δεν πρόκειται για νέο άνθρωπο, όμως η λέξη γέρος είναι όρος ευέλικτος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγραφεί ένας άν­ θρωπος από εξήντα έως εκατό χρονών. Επομένως θα εγκα­ ταλείψουμε το γέρος και εφεξής θα αναφερόμαστε στον άνθρωπο στο δωμάτιο ως κύριο Μπλανκ. Προς το παρόν, μικρό όνομα δεν χρειάζεται. Ο κύριος Μπλανκ σηκώνεται απ’ το κρεβάτι επιτέλους, κάνει μια μικρή παύση για να βρει την ισορροπία του, κι έπειτα σέρνεται προς το γραφείο στην άλλη άκρη του δω­ ματίου. Νιώθει κούραση, σαν να ξύπνησε μόλις από άστα­ το, λιγοστό νυχτερινό ύπνο, και καθώς οι σόλες από τις παντόφλες του γρατζουνούν το άδειο ξύλινο πάτωμα, του έρχεται στον νου ο ήχος του γυαλόχαρτου. Από πολύ μα­ κριά, πέρα από το δωμάτιο, πέρα από το κτίριο όπου βρί­ σκεται το δωμάτιο, ακούει την αχνή κραυγή ενός πουλιού – ίσως κοράκι, ίσως γλάρος, δεν μπορεί να ξεχωρίσει. Ο κύριος Μπλανκ κάθεται στην καρέκλα του γραφείου. Είναι μια υπέρμετρα άνετη καρέκλα, αποφασίζει, φτιαγ­ μένη από απαλό καφέ δέρμα και εξοπλισμένη με φαρδιά μπράτσα για να βολέψει τους αγκώνες και τους πήχεις του,