Μελέτη περίπτωσης

Μ Ε Λ Ε Τ Η Π Ε Ρ Ι Π Τ Ω Σ Η Σ 21 γενειοφόρο γιατρό με γερμανική προφορά. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο δυσκολεύτηκα να παρακολουθήσω το εναρκτήριο κεφάλαιο της Αντιθεραπείας . Ήταν γεμάτο από άγνωστες λέξεις και οι προτάσεις ήταν τόσο μακριές και περίπλοκες ώστε ο συγγραφέας θα είχε ωφεληθεί αν ακολουθούσε τις συμβουλές της δεσποινίδας Λάιλ. Το μόνο πράγμα που στα- χυολόγησα από την εισαγωγή ήταν ότι αρχικά ο Μπρέιθ- γουεϊτ δεν ήθελε να γράψει αυτό το βιβλίο. Οι «επισκέπτες» του, όπως τους αποκαλούσε, ήταν άτομα, όχι «μελέτες περιπτώσεων» για να τους επιδεικνύει σαν τέρατα σε τσίρ- κο. Ομόνος λόγος που εξέθετε τώρα αυτές τις ιστορίες ήταν αποκλειστικά και μόνο για να υπερασπιστεί τις ιδέες του από τη χλεύη που σώριαζε πάνω τους το Κατεστημένο (μια λέξη που χρησιμοποιούσε πάρα πολύ). Δήλωνε ότι ήταν «αντιθεραπευτής»: καθήκον του ήταν να πείσει τους αν- θρώπους ότι δεν χρειάζονταν θεραπεία · αποστολή του ήταν να γκρεμίσει το «κακοφτιαγμένο οικοδόμημα» της ψυχια- τρικής. Η στάση που υιοθετούσε μου φάνηκε πολύ περίερ- γη, αλλά, όπως είπα, δεν είμαι ειδήμων στο θέμα. Τοβιβλίο, έγραφε, μπορούσε να θεωρηθεί συνοδευτικό του προηγού- μενου έργου του, και αποτελείτο από μια σειρά αφηγήσεις βασισμένες σε σχέσεις που είχε δημιουργήσει με διαταραγ- μένα άτομα. Όπως ήταν αναμενόμενο, είχε αλλάξει τα ονό- ματα και συγκεκριμένες λεπτομέρειες που θα καθιστούσαν αναγνωρίσιμα τα πρόσωπα, αλλά τα ουσιώδη στοιχεία κάθε ιστορίας επέμενε πως ήταν αληθινά. Μόλις άφησα πίσω μου την ακατανόητη εισαγωγή, άρ- χισα να βρίσκω τις ιστορίες αυτές τρομακτικά συναρπαστι-