Συγκροτώντας ταυτότητα (6-13 ετών)

κομμάτι της κοινωνικοποίησης, που αποτελεί νέο κεφάλαιο για τα παιδιά σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο των φίλων και του σχολείου, θα χρειαστούν παρηγοριά για όλα όσα προκύπτουν στη σχέση τους με τους άλλους ανθρώπους. Για τα παιδιά όλο αυτό είναι κάτι καινούργιο και πρέπει να μάθουν να διαχειρίζο- νται ό,τι μοιραία θα πάει στραβά. Ο τρόπος που τους προσφέ- ρετε παρηγοριά μπορεί στην πορεία να τα βοηθήσει. Τώρα που καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα πώς είναι η ζωή τους θα χρειαστεί να τα αντιμετωπίσετε με ειλικρίνεια. «Η Ελένη με είπε χοντρή» ίσως σας πει το παιδί σας. Αν και είναι εύκολο να πείτε: «Δεν είναι αλήθεια, δεν είσαι χοντρή, είσαι μια χαρά!», δεν θα απαντήσετε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν χρειάζεται να αποφασίσετε εσείς για τα παιδιά, απλώς ας φανεί ότι κατανοείτε ό,τι σας λένε και δείξτε τους τον δρόμο προς την άλλη πλευρά του συναισθήματος. «Δυσάρεστο αυτό που άκουσες. Για πες μου, τι ακριβώς είπε;» και μετά: «Ανοησία μού φαίνεται». Αν το παιδί είναι συγχυσμένο επειδή έχασε τη γόμα του, μάλλον το ανησυχεί η κοινωνική διάσταση του προβλήματος. Δεν χρειάζεται να ακούσει πως δεν πειράζει και θα αγοράσετε καινούργια, αυτό που ζητά είναι να συμπάσχετε. Μήπως φοβά- ται πως κάποιος άνοιξε την κασετίνα και την πήρε; Μπορείτε να πείτε: «Α, λείπει η γόμα; Τι συνέβη;» και να προ- σπαθήσετε να καταλάβετε τι ακριβώς είναι αυτό που το ενοχλεί. Η παρηγοριά τώρα σχετίζεται περισσότερο με ό,τι κρύ- βεται από πίσω. Πλέον ο κόσμος είναι πιο περίπλοκος για το παιδί, κάτι που καθιστά την ανακούφιση πιο δύσκολη. Είναι πολύ εύκολο να παραβλέψετε αυτό που πραγματικά βασανίζει το παιδί και να αναζητήσετε γρήγορα απλές λύσεις, όπως, μεταξύ άλλων: «Δεν πειράζει» και «Θα περάσει». Ωστόσο, 27