Μαύρος πάγος (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χολμς)

24 όταν πρωτοέφτασε στο Αρχοντικό Χολμς 1 . «Νομίζω πως με προειδοποίησε γι’ αυτήν». «Ο αδελφός σου ξέρει πολλά πράγματα» είπε ο Κρόου χαμογελώντας «κι αυτά που δεν ξέρει συνήθως δεν έχουν ιδιαίτερη αξία ούτως ή άλλως». «Κάποτε τον διδάξατε κι εκείνον, σωστά;» ρώτησε ο Σέρλοκ. Ο Κρόου έγνεψε καταφατικά. «Τον πήγατε κι εκείνον για ψάρεμα;» Μια έκρηξη γέλιου αλλοίωσε το συνήθως ατάραχο πρόσωπο του Κρόου. «Μια φορά μόνο» παραδέχτηκε μέ- σα από τα γέλια. «Ο αδελφός σου και η φύση δεν έχουν ιδιαίτερα καλή σχέση. Ήταν η πρώτη κι η τελευταία φο- ρά που είδα άνθρωπο να προσπαθεί να πιάσει ψάρι ακο- λουθώντας το στο φυσικό του περιβάλλον». «Βούτηξε στο νερό κυνηγώντας ένα ψάρι;» ρώτησε ο Σέρλοκ, προσπαθώντας να φανταστεί τη σκηνή. «Έπεσε, θέλεις να πεις, καθώς προσπαθούσε να το βγάλει από το νερό με το καλάμι. Καθώς τον έσυρα στην όχθη, μου είπε ότι ποτέ ξανά δε θ’ άφηνε την ασφάλεια του στέρεου εδάφους, κι αν αυτό το έδαφος ήταν λιθό- στρωτος δρόμος της πόλης τόσο το καλύτερο». Έκανε μια παύση. «Αν τον ρωτήσεις όμως, μπορεί να σου αναλύσει 1 Το οποίο διαβάσαμε στο Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χολμς: Νέφος Θανάτου , σ. 64. (Σ.τ.Μ.)