Ο μαύρος ιππότης (Ο μικρός δράκος Καρύδας)

12 πολύ γέρικη μηλιά. Στους πρόποδες έχουν χτισμέ- νο το κάστρο τους οι ιππότες. Από τότε που θυ- μόμαστε, οι άρχοντες του κάστρου θέλουν να κό- ψουν τη μηλιά και να χτίσουν στην κορυφή του βουνού έναν πύργο. Αλλά οι δράκοι φυλάνε σκο- πιά και προσέχουν να μην πάθει τίποτα το δέ- ντρο. Γι’ αυτό τη μηλιά τη λένε Δρακόδεντρο. Οι ιππότες, πάλι, προσπαθούν συνέχεια να διώξουν τους δράκους και να κόψουν το δέντρο». Ο Καρύδας έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό. «Θείε Ίνγκμαρ, θα με πάρεις μαζί σου στο Βασί- λειο των Ιπποτών;» «Μαζί μου; Εσύ δεν ξέρεις ακόμη ούτε να πετάς καλά καλά! Κι έπειτα… οι ιππότες είναι σκληροί τύποι, αγριάνθρωποι σωστοί. Πολύ επικίνδυνοι για μικρούς δράκους σαν εσένα». «Αχ, σε παρακαλώ, θείε Ίνγκμαρ! Δε θα πετά- ξω, μπορείς να με πάρεις εσύ στην πλάτη σου. Κι αφού δεν έχω σχολείο, έχω διακοπές! Και θα είμαι φρόνιμος, πολύ φρόνιμος, συνέχεια φρόνιμος!» «Μμμ, αφού επιμένεις… δηλαδή… αν δεν έχουν αντίρρηση οι γονείς σου, εντάξει. Αλλά θα πρέπει να ετοιμαστείς αστραπή, γιατί φεύγω! Τώρα αμέ- σως!» Ο Καρύδας πετιέται σαν βέλος. Και μέχρι να