Μαύρα μάτια

J 19 Η περιρρέουσα συριανή ατμόσφαιρα Αυτό που με βασανίζει είναι ο Μότσαρτ που δολοφονείται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Saint Exupéry οι πρωτεσ μουσικεσ ακροασεισ των παιδικών χρόνων του Μάρκου Βαμβακάρη στη Σύρα είναι όσες άκουγε καθώς « τον έτρεφε γλυκά το γάλα της μητρός του ». Είναι εικόνες και ήχοι πανηγυριών, γάμων, διασκεδάσεων, και φυσικά οι θρησκευτικοί ύμνοι με το αρμόνιο στις εκκλησίες της Άνω Σύρας. Ασφα­ λώς κράτησε πολλά από κείνα τα χρόνια. Υπολογίζω ότι εκεί στα πέντε του χρόνια θα τον κυρίευσε το πάθος της μουσικής χωρίς να το θέλει και χωρίς να το ξέρει, καθώς βρέθηκε ανάμεσα στην «πρωτόγονη» μουσική ερασιτεχνών συγγενών του και, λίγο αργότερα, στην «έντεχνη», είτε την άκουγε μέσα από τα στοιχειωμένα σπίτια της Ερμούπολης είτε από τα γραμμόφωνα και τις λατέρνες που είχαν κατακλύσει το νησί. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσουμε οπωσδήποτε και όσα άκουσε, αργότερα, από τις μουσικές κομπανίες, και ιδίως από τις συναυλίες των «Φιλομούσων Σύρου» στη μαρμάρινη μουσική εξέδρα της κεντρικής πλατείας της Ερμούπολης. Τα πρώτα όργανα που ονομάζει στη σπαρακτική Αυτοβιογραφία του είναι η γκάιντα και το μπουζούκι . Γκάιντα έπαιζε ο πατέρας του και μπουζούκι κάποιος μπάρμπας του. Αμέσως μετά εμφανίζεται η φυσαρ- μόνικα . Έπαιζε κάποιος συγγενής του. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια είχε εγκατασταθεί στον Πειραιά, θα επαναφέρει στο μυαλό του το αρμόνιο , που βέβαια τις πρώτες του μελωδίες τις άκουσε στις συριανές καθολικές εκκλησίες της Άνω Σύρας ή Απάνω Χώρας. Ο καημός του: « Είχαμε ωραία τροπάρια, καθολικά δηλαδή, όμως δεν