Μαχαίρι (pocket)

[ 49 ] «Και λοιπόν;» είπε ο Χάρι, χαζεύοντας την καύτρα του τσιγάρου του. «Τι κι αν έχω γεννηθεί μ’ ένα μεγαλειώδες ταλέντο στην αστυ­ νομική έρευνα κι έχω αναπτύξει ένστικτα που ούτε καν εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω;» «Φαντάζομαι ότι αστειεύεσαι». «Για την ώρα, ναι. Διάβασα τις απομαγνητοφωνήσεις της ανά­ κρισης. Από τις απαντήσεις φαίνεται ότι ο σύζυγος όντως υπέστη κάποιοψυχολογικό τραύμα. Μετά όμως άκουσα και την ηχογράφη­ ση». Ο Χάρι κοιτούσε ίσια μπροστά. «Και;» «Ακουγόταν περισσότεροφοβισμένος παρά παραιτημένος. Μια ομολογία είναι ένα είδος παραίτησης. Αυτός όμως ομολόγησε, δεν είχε κάτι άλλο να φοβηθεί». «Ίσως να φοβόταν την τιμωρία». «Η τιμωρία είναι ήδη παρελθόν γι’αυτόν: η ταπείνωση, ο πόνος. Το να βλέπει την αγαπημένη του να πεθαίνει. Η φυλακή είναι απο­ μόνωση. Σιωπή. Ρουτίνα. Ελευθερία. Μόνο ανακούφιση μπορεί να του φέρει. Δεν ξέρω, ίσως είχε να κάνει με την κόρη του, μπορεί να ανησυχούσε για το πώς θα τα βγάζει πέρα από εδώ και στο εξής». «Ή για το γεγονός ότι θα πάει στην κόλαση». «Την έζησε ήδη την κόλαση». ΟΆουνε ξεφύσηξε βαριά. «Σε ξαναρωτώ λοιπόν, τι πραγματικά θες;» «Θέλω να πάρεις τηλέφωνο τη Ράκελ και να της εξηγήσεις ότι πρέπει να γυρίσει πίσω». Ο Στούλε Άουνε άνοιξε διάπλατα τα μάτια του. «Έλα, όντως αστειεύομαι» είπε ο Χάρι. «Άκου, έχω πόνους στην καρδιά. Κρίσεις άγχους. Όχι, όχι ακριβώς. Ονειρεύτηκα…κάτι. Κάτι