Μαχαίρι (pocket)

[ 43 ] τον Άουνε στις υποθέσεις δολοφονιών χρόνια τώρα. Ο Χάρι δεν θυμόταν πότε ακριβώς άρχισε να θεωρεί προσωπικό του φίλο τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερό του ψυχολόγο. Τον γνώριζε όμως αρκετά καλά, ώστε να καταλαβαίνει πότε του έλεγε μπούρδες: Η έκφραση «φρικάρω» ήταν πολύ παλιότερη και από τους δυο τους. ΤουΆουνε του άρεσε να τον θεωρούν παλαιάς κοπής, απαλλαγμένο από τη μανία που είχαν οι συνάδελφοί του να κυνηγούν την εποχή τους ελπίζοντας να θεωρούνται «σύγχρονοι». Έκανε δηλώσεις στον Τύπο και στον επαγγελματικό του κύκλο σε στιλ: Η ψυχολογία και η θρησκεία έχουν κάτι κοινό: Δίνουν στους ανθρώπους τις απαντήσεις πουθέλουν ν’ ακούσουν. Πεδίοδράσης τους είναι τοσκοτάδι, εκεί όπου το φως της επιστήμης δεν έχει εισχωρήσει ακόμη. Αν ο καθένας από εμάς ήταν ικανοποιημένος με τις γνώσεις που είχε, όλοι αυτοί οι ψυχο- λόγοι κι οι παπάδες θα έμεναν άνεργοι. «Ώστε εδώ μαχαίρωσε ο σύζυγος και πατέρας τη γυναίκα του… πόσες φορές;» «Δεκατρείς» είπε οΧάρι και κοίταξε τριγύρω. Μιαμεγάληασπρό­ μαυρη φωτογραφία του Μανχάταν σε τελάρο κρεμόταν στον τοίχο ακριβώς απέναντί τους. Με το κτίριο Κράισλερ στη μέση. Πιθανόν αγορασμένηαπό το ΙΚΕΑ. Και τι μ’αυτό; Μια χαράφωτογραφίαήταν. Αν δεν σε πειράζει να έχουν και χιλιάδες άλλοι την ίδια εικόνα κι ορισμένοι επισκέπτες να σε κοιτάζουν με απογοήτευση ακριβώς γι’ αυτό –όχι επειδή δεν είναι καλή η φωτογραφία, αλλά επειδή είναι από το ΙΚΕΑ–, τότε καλά κάνεις και την αγοράζεις. Αυτό το επιχείρη­ μα είχε αντιπαραθέσει στην επιθυμία της Ράκελ ν’ αγοράσει μια αριθμημένη φωτογραφία του Τούρμπγιορν Ρέλαν που κόστιζε 80.000 κορόνες: μια λευκή μακριά λιμουζίνα που έπαιρνε μια πολύ απότομη στροφή κάπου στους λόφους του Χόλιγουντ. Εκείνη ανε