Μαχαίρι (pocket)

[ 39 ] το. The end. Λίγες μέρες ακόμα να έπινε με αυτούς τους ρυθμούς, και ο θάνατος θα γινόταν πολύ ρεαλιστικό σενάριο. ΟΧάρι συνέχισε να περπατάει. Κι άλλο προαίσθημα. Είχε μάθει περισσότερα τώρα απ’ όσα θυμόταν σήμερα το πρωί. Μα ύστερα του ξεγλίστρησαν. Σαν ένα όνειρο που φεύγει μόλις ξυπνάς. Κοντοστάθηκε έξω από την πόρτα του Ουλίμπεν και κοίταξε μέσα από το τζάμι. Το Ουλίμπεν ήταν κάποτε ένα από τα ελεεινότε­ ρα καταγώγια τουΌσλο · τώρα είχε ανακαινιστεί εξολοκλήρου, τόσο πολύ μάλιστα, που ο Χάρι δίστασε να μπει μέσα. Ζύγιασε τη νέα πελατεία: ένα μείγμα από χιπστεράδες, καλοντυμένα ζευγάρια κι οικογένειες με μικρά παιδιά, με αρκετό χρόνο κι αρκετά λεφτάώστε να βγουν να φάνε έξω κυριακάτικα. Έχωσε διστακτικά το χέρι του στην τσέπη. Βρήκε το διακοσάρι­ κο αλλά και κάτι ακόμα. Ένα κλειδί. Δεν ήταν δικό του. Ήταν του σπιτιού όπου είχε γίνει τοφονικό που ερευνούσε, στην οδόΜπουρ­ γκάτα στο Τέγιεν. Δεν ήξερε γιατί είχε ζητήσει να του δώσουν το κλειδί σε μια ήδη λυμένη υπόθεση. Τουλάχιστον τώρα είχε τον τόπο του εγκλήματος για την πάρτη του. Εντελώς για την πάρτη του μά­ λιστα, αφού ο άλλος ερευνητής –ο Θεός να τον κάνει ερευνητή–, ο Τρουλς Μπέρντσεν, δεν κουνούσε ούτε το δαχτυλάκι του. ΟΜπέρ­ ντσεν δεν είχε μπει στο Ανθρωποκτονιών αξιοκρατικά αλλά χάρη στον παιδικό του φίλο, πρώην διοικητή της Αστυνομίας και νυν ΥπουργόΔικαιοσύνηςΜίκαελΜπέλμαν. ΟΤρουλςΜπέρντσεν ήταν παντελώς άχρηστος. Είχε κάνει δε μια σιωπηρή συμφωνία με την Κατρίνε ότι δεν θ’ανακατεύεται σε καμία υπόθεση, θαφτιάχνει μόνο καφέ και θ’ ασχολείται με τ’ αναλώσιμα του γραφείου. Πράγμα που στην ουσία σήμαινε πασιέντζες και Τέτρις. Ο καφές είχε την ίδια άσχημη γεύση όπως παλιά, αλλά τώρα τελευταία ο Τρουλς κέρδιζε