Μαχαίρι (pocket)

[ 36 ] Μπγιορν να καλέσει την αστυνομία εξαιτίας της μουσικής που έπαι­ ζε το Jealousy κι ύστερα ναπάρει τηλέφωνο τηΡάκελ για ναμιλήσεις μαζί της. Από τη δική του συσκευή μάλιστα, αφού εσύ είχες αφήσει τη δική σου στο σπίτι κι αμφέβαλλες επίσης αν θα το σήκωνε βλέ­ ποντας ότι η κλήση ήταν από τον δικό σου αριθμό». «Ωχ, Θεέ μου» είπε ο Χάρι κι έκρυψε το πρόσωπό του στις παλά­ μες του, κάνοντας μασάζ στο μέτωπό του. «Δεν σ’τα λέω για να σ’τη σπάσω, σ’τα λέω για να καταλάβεις τι κάνεις όταν πίνεις». «Να ’σαι καλά». ΟΧάρι δίπλωσε τα χέρια και τα ακούμπησε στην κοιλιά του. Συνειδητοποίησε ότι ένα διακοσάρικο βρισκόταν πάνω στο τραπέζι, από τη μεριά που καθόταν. «Δενφτάνουν για να γίνεις λιώμα» είπε ηΚατρίνε. «Αλλάφτάνουν για να σε πάρει ο ύπνος. Γιατί αυτό χρειάζεσαι. Ύπνο». Ο Χάρι την κοίταξε. Το βλέμμα της είχε μαλακώσει με τα χρόνια · δεν ήταν πια το θυμωμένο εκείνο κορίτσι που ήθελε να εκδικηθεί τον κόσμο όλο. Ίσως επειδή ήταν πλέον υπεύθυνη και γι’ άλλους ανθρώπους, για τους συναδέλφους της στο Ανθρωποκτονιών και για το δεκαοκτάμηνο αγοράκι της. Κάτι τέτοια φαίνεται ότι μας κά­ νουν πιο ευαίσθητους, πιο ήπιους ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια της υπόθεσης με τον βαμπιριστή, πριν από ενάμιση χρόνο, όταν ηΡάκελ είχε μπει στο νοσοκομείο κι εκείνος είχε βρει καταφύγιο στο ποτό, η Κατρίνε ήταν που τον μάζεψε μες στο μαύρο του το χάλι και τον πήγε στο διαμέρισμά της, τον έβαλε να κάνει εμετό στο κατά τ’άλλα πεντακάθαρο μπάνιο και του χάρισε λίγες πολύτιμες ώρες ύπνου στο κρεβάτι που μοιραζόταν με τον Μπγιορν. «Όχι» είπε ο Χάρι. «Δεν έχω ανάγκη από ύπνο. Μια υπόθεση χρειάζομαι».