Μαχαίρι (pocket)

[ 33 ] τρία βήματα πίσω του. Ο Χάρι μπορούσε ν’ αναγνωρίσει ακόμη μια δυο παμπ που βρίσκονταν εκεί από την εποχή που το Όσλο είχε μόνο λευκή εργατική τάξη · εδώήταν ταστέκια της. Πέρασε μπροστά από την εκκλησία της Γκρένλαν και προχώρησε προς το γυάλινο κτίριο στην κορυφή του πάρκου. Γύρισε κι έριξε μια ματιά προς τα πίσωπριν σπρώξει τη βαριά μεταλλική πόρτα με το χαρακτηριστικό στρογγυλό διακοσμητικό της. Κοίταξε τοΌσλο. Όμορφο κι άσχημο μαζί. Ζεστό και ψυχρό. Κάποιες μέρες την αγαπούσε αυτή την πόλη · άλλες τημισούσε. Δεν θα μπορούσε όμως ποτέ να την εγκαταλείψει. Να την αφήσει για λίγο, να κάνει ένα διάλειμμα, ναι. Αλλά ποτέ για πάντα. Όπως τον άφησε για πάντα εκείνη . Οφρουρός τού ξεκλείδωσε την πόρτα για να περάσει και ο Χάρι ξεκούμπωσε το σταυρωτό παλτό του περιμένοντας το ασανσέρ. Ένιωσε ήδη να λούζεται από τον ιδρώτα. Κι ένα τρέμουλο όταν άνοι­ ξε μία από τις πόρτες των ασανσέρ. Σήμερα δεν γινόταν να μπει στο ασανσέρ. Γύρισε και ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες μέχρι τον πέμπτο όροφο. «Στη δουλειά κυριακάτικα;» είπε η Κατρίνε Μπρατ κοιτάζοντας πάνω από την οθόνη του υπολογιστή της τον Χάρι, που μόλις είχε μπει στο γραφείο της. «Κοίτα ποιος μιλάει» είπε ο Χάρι και χώθηκε βαθιά μες στην πο­ λυθρόνα από την άλλη μεριά του τραπεζιού. Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Ο Χάρι έκλεισε τα μάτια, έριξε πίσω το κεφάλι και τέντωσε τα μακριά του πόδια, που έφταναν μέχρι το τραπέζι. Το έπιπλο είχε έρθει πακέτο με την ανάληψη του πόστου που κατείχε ο Γκούναρ Χάγκεν. Η Κατρίνε είχε βάλει να βάψουν τους τοίχους πιο ανοιχτούς και να στρώσουν παρκέ. Κατά τ’ άλλα, το γραφείο του επικεφαλής