Μαχαίρι (pocket)

[ 26 ] κεία. Είχε το ύψος της, το σχήμα του κορμιού της. Πώς είχε καταφέ­ ρει να μπει στην πολυκατοικία; Ο Χάρι άνοιξε την πόρτα. Ήταν δύο: μια γυναίκα που δεν είχε ξαναδεί ποτέ του κι ένα κο­ ριτσάκι τόσο μικρό, που δεν έφτανε στο ύψος του γυαλιού της πόρ­ τας. Όταν είδε τον κουμπαρά που κρατούσε το κορίτσι, ο Χάρι κα­ τάλαβε ότι είχαν χτυπήσει το κουδούνι κάποιου γείτονα, ο οποίος τους άνοιξε την κεντρική είσοδο. «Κάνουμε έρανο» είπε η γυναίκα. Πάνω από τα μπουφάν τους φορούσαν πορτοκαλί γιλέκα με το σήμα του Ερυθρού Σταυρού. «Νόμιζα ότι γινόταν το φθινόπωρο» είπε ο Χάρι. Ηγυναίκα και το κορίτσι τον κοίταξαν σιωπηλές. Κάτι που εκείνος ερμήνευσε αρχικά ως εχθρότητα, λες και τις είχε κατηγορήσει για κάτι, μέχρι που συνειδητοποίησε ότι ήταν απλώς περιφρόνηση, μάλλον επειδή ήταν ημίγυμνος και βρομούσε αλκοόλ ενώ ήταν τέσσερις το απόγευμα. Συν του ότι αγνοούσε ετούτο τον πανεθνικό και πιθανότατα πολυδιαφημισμένο έρανο. Ο Χάρι έψαξε να δει αν ένιωθε καθόλου ντροπή. Ένιωθε. Λίγο. Έχωσε το χέρι στην τσέπη της φόρμας του όπου συνήθιζε να κρα­ τάει ψιλάόταν ήταν μεθυσμένος, ξέροντας ότι τέτοιεςώρες δεν ήταν σώφρον να κουβαλάει μαζί του την τραπεζική του κάρτα. Χαμογέλασε στο κοριτσάκι, που κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια το ματωμένο χέρι που έσπρωξε ένα τυλιγμένο χαρτονόμισμα μέσα στη σχισμή του ογκώδους κουμπαρά. Πριν το χαρτονόμισμα εξα­ φανιστεί, ο Χάρι πρόλαβε να δει το μουσάκι μιας φιγούρας πάνω στο χαρτί. Το μουσάκι του Έντβαρντ Μουνκ. «Διάολε!» είπε οΧάρι και ξανάχωσε το χέρι στην τσέπη του.Άδεια. Ακριβώς όπως κι ο λογαριασμός του.