Μαχαίρι (pocket)

[ 24 ] την κατάληξη της προηγούμενης μέρας, αν είχε μπλεχτεί με καμιά γυναίκα. Έσπρωξε στο πλάι το πάπλωμα και κοίταξε τοψηλό, γυμνό, λεπτό του σώμα: 193 εκατοστά σάρκας. Δεν είχε περάσει ακόμη αρκετός καιρός ώστε να κάνουν την εμφάνισή τους τα σημάδια απ’ το ποτό, αλλά, έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα, η μυϊκή του μάζα θα μειωνόταν βδομάδα τη βδομάδα και το γκριζόλευκο δέρμα του θα γινόταν ακόμα πιο άσπρο. Θ’ άρχιζε να μοιάζει με κανονικό φά­ ντασμα – ο σκοπός, εξάλλου, όλων αυτών των μεθυσιών. Κατάφερε ν’ ανακαθίσει. Κοίταξε τριγύρω. Είχε επιστρέψει στο μέρος όπου ζούσε πριν ξαναγίνει άνθρωπος. Μια βαθμίδα χαμηλό­ τεραόμως. Από ειρωνεία της τύχης, τοδυάρι των σαράντα τετραγω­ νικών που αρχικά δανείστηκε κι έπειτα νοίκιαζε από έναν νεαρό συνάδελφό του στην αστυνομία βρισκόταν στον αποκάτω όροφο από το διαμέρισμα όπου ζούσε πριν μετακομίσει στην ξύλινη βίλα της Ράκελ στοΧολμενκόλεν. Όταν πρωτοήρθε εδώ, πήγε κι αγόρασε έναν καναπέ-κρεβάτι από το ΙΚΕΑ. Και μια βιβλιοθήκη επίσης, που τώραστέγαζε τησυλλογήμε τους δίσκους τουπίσωαπό τον καναπέ · ένα τραπέζι σαλονιού, έναν καθρέφτη που στηριζόταν ακόμη στο πάτωμαγερμένος στον έναν τοίχοκαι μιασυρταριέραγια την είσοδο. Αυτά ήταν τα μόνα έπιπλα του σπιτιού. Δεν ήξερε αν απλώς δεν είχε πάρει καμιά πρωτοβουλία ή αν κατά βάθος προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό τουότι όληαυτήη κατάστασηήταν προσωρινή, ότι εκείνη θα το ξανασκεφτόταν και θα του έλεγε να γυρίσει πίσω. Προσπάθησε να καταλάβει αν χρειαζόταν να κάνει εμετό. Ναι. Μια απόφαση ήταν πια: Έπειτα από δύο βδομάδες το σώμα συνη­ θίζει κι ανέχεται μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Κι αποζητάει ακόμα μεγαλύτερες. ΟΧάρι κοίταξε τοάδειομπουκάλι που είχε σταματήσει να κυλάανάμεσαστις πατούσες του. Peter Dawson Special . Δεν ήταν