Μαχαίρι (pocket)

[ 16 ] «Είναι νωρίς ακόμη γι’ αναπαραγωγή, το ξέρεις». Επέστρεψε στον πελάτη και τις κάμερες. Ο ηλικιωμένος κοίταξε τους δύο άνδρες που στέκονταν με τις πλάτες στραμμένες προς το μέρος του. Κι ένιωσε την απελπισία και τον θυμό να τον πλημμυρίζουν. Πώς να τους εξηγήσει τι είχε μόλις δει; Ο γιατρός είχε πει πως, όταν το εγκεφαλικό χτυπήσει και το εμπρόσθιο και το οπίσθιο μέρος του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, δεν πλήττονται μόνο οι γλωσσικές δεξιότητες αλλά, συχνά, και η ικανότητα επικοινωνίας γενικά, μέσω της γραφής ή των χειρονομιών. Περπάτησε με ασταθές βήμα μέχρι την καρέκλα του και ξανακάθισε. Κοίταξε το ποτάμι που κυλούσε ασταμάτητα. Ατά­ ραχα. Απτόητα. Αμετάβλητα. Και δύο λεπτά αργότερα ένιωσε πως ηκαρδιά του ξαναχτυπούσε με ρυθμούςφυσιολογικούς. Ποιος ξέρει. Ίσως και να μην είχε συμβεί τίποτα στην πραγματικότητα. Ίσως να ήταν απλώς ένα προαίσθημα για το επόμενο βήμα στο σκοτάδι της τρίτης ηλικίας. Ή, σ’ αυτή την περίπτωση, στον πολύχρωμο κόσμο της ψευδαίσθησης. Κοίταξε το φόρεμα. Για μια στιγμή, έτσι όπως το φώτιζαν οι προβολείς του αυτοκινήτου, φαντάστηκε τηνΟυλίβια να χορεύει φορώντας το. Και πίσω από το παρμπρίζ, στη φωτισμένη καμπίνα του αυτοκινήτου, είχε αναγνωρίσει ένα πρόσωπο που είχε ξαναδεί. Που το θυμόταν. Και ταμόναπρόσωπαπου θυμόταν ακόμη ήταν όσα έμπαιναν στο κατάστημα. Ο άνδρας από το αυτοκίνητο είχε έρθει στο κατάστημα δύο φορές. Αυτά τα γαλανά μάτια, αυτή η ουλή. Και τις δυοφορές είχε αγοράσει κάμερα κυνηγιού. Επιπλέον, είχε έρθει κι η αστυνομία πρόσφατα και ρωτούσε γι’αυτόν. Ο γέρος ήθελε να τους πει ότι ήταν ψηλός. Ότι είχε το βλέμμα εκείνο. Το βλέμμα που μαρτυρούσε ότι ήξερε το μυστικό. Που μαρτυρούσε ότι δεν ήταν άνθρωπος-μηρυκαστικό.