Μαχαίρι

Μ Α Χ Α Ι Ρ Ι 15 ξωτή ουλή στο χρώμα του συκωτιού από την άκρη των χειλιών μέχρι το ένα αυτί. Ο ηλικιωμένος είχε καταφέρει να σηκωθεί όρθιος και προχωρούσε με τρεμάμενα πόδια προς το ράφι με τις κάμερες κυνηγιού. «Με συγχωρείτε» είπε ο Αλφ στον πελάτη. «Τι συμβαίνει, πατέρα;» Ο γέρος έκανε διάφορες χειρονομίες προς τη μεριά της οθόνης. «Σοβαρά τώρα;» είπε ο Αλφ έκπληκτος και πήγε με γρήγο­ ρα βήματα προς την τηλεόραση. «Ψάρια;» Ο ηλικιωμένος άνδρας κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του και σύρθηκε πάλι προς την οθόνη. Το αυτοκίνητο. Είχε εξαφανιστεί. Και τα πάντα ήταν όπως πριν. Ο βυθός του ποταμού, το νεκρό δέντρο, το φουστάνι, το πράσινο φως μέσα από τον πάγο. Λες και δεν είχε συμβεί απολύτως τίποτα. Ο γέρος ξαναχτύπησε τα πόδια του στο πάτωμα κι έδειξε την οθόνη. «Ήρεμα, πατέρα» είπε ο Αλφ και τον χτύπησε φιλικά στον ώμο. «Είναι νωρίς ακόμη γι’ αναπαραγωγή, το ξέρεις». Επέ­ στρεψε στον πελάτη και τις κάμερες. Ο ηλικιωμένος κοίταξε τους δύο άνδρες που στέκονταν με τις πλάτες στραμμένες προς το μέρος του. Κι ένιωσε την απελ­ πισία και τον θυμό να τον πλημμυρίζουν. Πώς να τους εξηγήσει τι είχε μόλις δει; Ο γιατρός είχε πει πως, όταν το εγκεφαλικό χτυπήσει και το εμπρόσθιο και το οπίσθιο μέρος του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, δεν πλήττονται μόνο οι γλωσσικές δεξιότητες αλλά, συχνά, και η ικανότητα επικοινωνίας γενικά, μέσω της γραφής ή των χειρονομιών. Περπάτησε με ασταθές βήμα μέχρι την καρέκλα του και ξανακάθισε. Κοίταξε το ποτά­ μι που κυλούσε ασταμάτητα. Ατάραχα. Απτόητα. Αμετάβλητα. Και δύο λεπτά αργότερα ένιωσε πως η καρδιά του ξαναχτυ­ πούσε με ρυθμούς φυσιολογικούς. Ποιος ξέρει. Ίσως και να μην είχε συμβεί τίποτα στην πραγματικότητα. Ίσως να ήταν απλώς ένα προαίσθημα για το επόμενο βήμα στο σκοτάδι της τρίτης