Μαχαίρι

Μ Α Χ Α Ι Ρ Ι 11 «Κάποια μεμονωμένα τον Απρίλη και τον Μάιο, αλλά τα περισσότερα με το που μπαίνει ο Ιούνιος. Οι πέστροφες ανα­ παράγονται πριν από τους σολομούς». Ο πελάτης χαμογέλασε προς τη μεριά του ηλικιωμένου. «Ε, τότε μάλλον είναι λίγο νωρίς. Ή μήπως είδατε κάτι;» Ο γέρος άνοιξε το στόμα του. Ήξερε τις λέξεις, δεν τις είχε ξεχάσει. Αλλά δεν βγήκε τίποτα. Ξανάκλεισε το στόμα του. «Πάσχει από αφασία» είπε ο Αλφ. «Πώς;» «Εγκεφαλικό, δεν μπορεί να μιλήσει. Ψάχνετε αλιευτικό εξοπλισμό;» «Κάμερα κυνηγιού ψάχνω» είπε ο πελάτης. «Α, ώστε είστε κυνηγός». «Κυνηγός; Μπα, να μου λείπει! Βρήκα κάτι περιττώματα έξω από το εξοχικό μου στο Σερκεντάλεν που δεν μπορούσα να καταλάβω από ποιο ζώο ήταν, κι έτσι τα φωτογράφισα, τα ανέβασα στο Facebook και ρώτησα τι ήταν. Κάτι ορεσίβιοι μου απάντησαν αμέσως. Αρκούδα. Αρκούδες! Είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο και τριάντα με τα πόδια από εδώ που στεκόμαστε τώρα, στο κέντρο της πρωτεύουσας της Νορβηγίας!» «Καταπληκτικό, ε;» «Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς. Σας είπα, έχω σπίτι εκεί πάνω. Πηγαίνουμε με την οικογένειά μου. Μακάρι κάποιος να πυροβολούσε αυτή την αρκούδα». «Εγώ όμως είμαι κυνηγός και καταλαβαίνω τι εννοείτε, αλλά ξέρετε, φαντάζομαι, πολύ καλά ότι ακόμα και στη Νορ­ βηγία, που μέχρι πρόσφατα είχαμε πολλές αρκούδες, υπάρχουν ελάχιστα καταγεγραμμένα περιστατικά θανατηφόρας επίθεσης τα τελευταία εκατό χρόνια». Έντεκα, σκέφτηκε ο γέρος. Έντεκα νεκροί από το 1800 μέχρι σήμερα. Ο τελευταίος το 1906. Παρόλο που δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει ούτε να περπατήσει, θυμόταν μια χαρά. Και τα είχε