Μαύρη λίστα

Μ Α Υ Ρ Η Λ Ι Σ Τ Α 21 σμού, η παροχή ειδών διατροφής με δελτίο τροφίμων από τις αρχές της πόλης είχε μειωθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα, έτσι που στους κατοίκους του Βερολίνου χορηγούνταν προσώρας μόνο οι μισές από τις απαραίτητες για την επιβίωση θερμίδες. Συνήθως το μόνο που έβρισκες στα καταστήματα ήταν ψωμί και πατάτες. Στον ρωσικό τομέα αντί για τις προβλεπόμενες μερίδες κρέατος μοιράζονταν ρέγγες και λευκό τυρί. Φρέσκα λαχανικά δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα, το ίδιο και βούτυρο. Και εξαιτίας αυτής της έλλειψης τροφίμων κάποιοι κλήθηκαν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις. Να πήγαιναν στη δουλειά, για να τους παρασχεθεί δελτίο τροφίμων, με την αβέβαιη προσδοκία ότι θα έβρισκαν κάτι να προμηθευτούν στα καταστήματα; Ή μή­ πως να απουσίαζαν και να αφιέρωναν δύο ημέρες από τον χρόνο τους σε μια έρευνα στα περίχωρα; Τώρα όμως που είχε μπει ο χειμώνας για τα καλά, και ούτως ή άλλως δεν μπορούσες να βρεις στους χωρικούς πολλά πράγμα­ τα, ο αριθμός των απόντων είχε μειωθεί, και ο Οπενχάιμερ υπο­ λόγιζε ότι είχε πολλές πιθανότητες να ζητήσει και να πάρει μια ολιγόωρη άδεια απουσίας από την υπηρεσία. Πάντως μπορούσε να πει με σχετική ειλικρίνεια ότι έπρεπε να διευθετήσει μια υπό­ θεση της Υπηρεσίας Κοινωνικής Πρόνοιας. «Έλα μαζί μου, Ότο» είπε βιαστικά. «Τώρα θα πεις στον κύ­ ριο Ζουρ ό,τι είπες και σ’ εμένα». «Ποιος είναι ο κύριος Ζουρ;» ρώτησε ο Ζάιμπολντ. «Ο προϊστάμενός μου». Γιατί είχε μπλέξει πάλι; Γιατί είχε έρθει εδώ; Ο Γκέοργκ Χίτνερ είχε στυλώσει το βλέμμα του στην ξεθωριασμένη ταπετσαρία. Ήταν νευρικός, όπως πάντα όταν ήταν στον αμερικανικό τομέα. Αν και τον χώριζαν λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη σοβιετική ζώνη, καθόταν στα καρφιά. Στην επικράτεια του δυτικού ιμπεριαλι