Μαύρη λίστα

Μ Α Υ Ρ Η Λ Ι Σ Τ Α 25 στηκε ακόμα περισσότερο όταν άκουσε και για τα εγκλήματα των αντρών του Κόκκινου Στρατού. Στην αρχή ήταν πεπεισμένος ότι ο κόσμος έλεγε ψέματα. Πολλοί σύντροφοι του Χίτνερ υιοθέτησαν τη βολική εξήγηση ότι οι αναφορές για βιασμούς και λεηλασίες πρέπει να ήταν προπαγάνδα, την οποία είχαν κατασκευάσει δια­ νοούμενοι φασίστες για να υπονομεύσουν το έργο τους της ανοι­ κοδόμησης. Στο κάτω κάτω ο ρωσικός στρατός είχε πολεμήσει για μια δίκαιη υπόθεση, και αναφορές αυτού του είδους δεν ταίριαζαν στη γενική εικόνα. Όσο περισσότερα άκουγε ο Χίτνερ τους επόμενους μήνες, τό­ σο λιγότερο σίγουρος ένιωθε για το ποια ήταν η πραγματικότητα. Όμως ο δρόμος προς τη λύτρωση σπάνια ήταν στρωμένος με ρο­ δοπέταλα. Ίσως να αποτελούσε και καθήκον του Χίτνερ να δώσει ένα νόημα σε όλα αυτά τα φρικτά συμβάντα, φροντίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον. Πέρασε μια αιωνιότητα μέχρι να βράσει το τσάι. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση είχε ο Χίτνερ, μέχρι να ακουμπήσει ο Γιόζεφ μπροστά του μια κούπα με ένα υγρό που άχνιζε. Ύστερα κάθισε απέναντί του στο κρεβάτι, που ήταν το μοναδικό άλλο μέρος όπου μπορούσες να καθίσεις σε αυτό το διαμέρισμα. «Δεν ήθελα να το κάνω αυτό» προσπάθησε τελικά να δικαιο­ λογηθεί ο Γιόζεφ. Τύλιξε σφιχτά γύρω του το παλτό, που έπλεε πάνω του. «Όμως κάπως πρέπει να ζήσω. Με καταλαβαίνεις!» «Τώρα δεν έχει πια σημασία» μουρμούρισε ο Χίτνερ. Δεν διψούσε, όμως ρούφηξε μια μικρή γουλιά από το τσάι του. Μπο­ ρούσε τουλάχιστον να ζεστάνει τα χέρια του στην κούπα. Σήκω­ σε τον γιακά του παλτού του. Το μισούσε το κρύο. Ύστερα από τα χρόνια της εξορίας ήξερε ότι μοιραζόταν αυτή τη απέχθεια με τους περισσότερους Ρώσους. Στην αρχή είχε πράγματι πιστέ­ ψει ότι αυτές οι αρκτικές θερμοκρασίες δεν θα τους πείραζαν. Σαν να φούντωνε μια φλόγα μέσα τους, που τους κρατούσε