Ματωμένη σελήνη

J O N E S B O 10 Το ογδόντα τοις εκατό όλων των κινηματογραφικών παραγωγών αποτυγχάνουν πλήρως, παράγουν ζημία στην πόλη με τον υψη- λότερο αριθμό αστέγων στις ΗΠΑ, σε πυκνότητα που βρίσκει κανείς σε μητροπόλεις όπως το Μουμπάι. Τα μποτιλιαρίσματα έπνιγαν ήδη το Λος Άντζελες · το ερώτημα ήταν αν θα προλά- βαιναν να το σκοτώσουν πρώτα η δημόσια εγκληματικότητα, η βία και τα ναρκωτικά. Ο ήλιος όμως έλαμπε. Ναι, αυτός ο γα- μημένος οδοντιατρικός προβολέας δεν έσβηνε ποτέ, φώτιζε συνεχώς κι αμείλικτα κάνοντας τα ψευτοστολίδια της πόλης να λάμπουν σαν διαμάντια, σαν πραγματικές ιστορίες επιτυχίας. Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν; Η Λουσίλ ήξερε · γιατί είχε υπάρξει και στο πανί αλλά και πίσω από αυτό. Ο άντρας δίπλα της δεν είχε σχέση με το πανί όμως – αλλιώς θα την είχε σίγουρα αναγνωρίσει. Αλλά δεν έμοιαζε και μ’ εκείνους που χαζεύουν όλο θαυμασμό, λαχτάρα ή ζήλια το πα- νί. Έμοιαζε περισσότερο με κάποιον που είχε τα πάντα γραμ- μένα στ’ αρχίδια του. Που ζούσε στον κόσμο του. Μήπως ήταν μουσικός; Τύπου Φρανκ Ζάπα, που κάποτε ηχογραφούσε για την πάρτη του σ’ ένα υπόγειο εδώ πιο πάνω στο Λόρελ Κάνιον; Μήπως δεν τον είχαν ανακαλύψει ακόμη – ούτε επρόκειτο; Όταν ξεκίνησε να συχνάζει εδώ, οι δυο τους άρχισαν ν’ ανταλ- λάσσουν νεύματα και σύντομους χαιρετισμούς, όπως κάνουν όλοι οι σοβαροί πρωινοί πελάτες των μπαρ. Πρώτη φορά όμως πήγαινε να καθίσει δίπλα του, να τον κεράσει ποτό. Δηλαδή, ουσιαστικά να πληρώσει το ποτό που εκείνος είχε ήδη παραγ- γείλει: η Λουσίλ είχε δει τον Μπεν να του επιστρέφει την πι- στωτική του με μια έκφραση που μαρτυρούσε ότι ήταν άδεια. «Το ερώτημα είναι» είπε η Λουσίλ «το Όσλο σ’ αγαπάει κι εκείνο;» «Μπα» είπε ο άντρας και πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από τα κοντά, σκούρα ξανθά μαλλιά του που είχαν πάρει να γκρι- ζάρουν. Η Λουσίλ παρατήρησε πως αντί για μεσαίο δάχτυλο