Ματωμένη σελήνη

Μ Α Τ Ω Μ Ε Ν Η Σ Ε Λ Η Ν Η 15 Η Λουσίλ ξαφνιάστηκε. Σαν εύκολα δεν πείστηκε; Όμως υπήρχε κάτι το στιβαρό στο βλέμμα του που την έκανε να τον εμπιστεύεται. Βεβαίως και τον Άδωνί της τον είχε εμπιστευτεί… Και τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό... Τέλος πάντων. «Πάω» είπε. Ο Χάρι Χόλε κρατούσε ακόμη το ποτήρι στο χέρι του. Άκουσε το σχεδόν ανεπαίσθητο ροκάνισμα από τα παγάκια που έλιωναν. Δεν έπινε. Γιατί ήταν ταπί με ταπί, δεν είχε πού να πάει και αυτό το τελευταίο του ποτό σκόπευε να το τραβήξει χρονικά όσο δεν πήγαινε. Κοίταξε μία από τις φωτογραφίες πίσω από τον πάγκο. Ήταν ο αγαπημένος του συγγραφέας όταν ήταν νεότερος, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, στην πλατεία έξω από το Creatures. Φωτογραφία της δεκαετίας του 1970, είχε πει ο Μπεν. Ο Μπουκόφσκι στεκόταν με το ένα χέρι πάνω απ’ τους ώμους κάποιου φίλου. Φορούσαν κι οι δυο τους χαβανέζικα πουκάμι- σα. Η μέρα χάραζε, το βλέμμα τους ήταν θολό, οι κόρες των ματιών τους μικρές σαν καρφάκια και είχαν κι οι δυο ένα χα- μόγελο θριάμβου, λες και είχαν μόλις φτάσει στον Βόρειο Πόλο μετά από ένα εξαντλητικό ταξίδι. Ο Χάρι κοίταξε την πιστωτική του κάρτα που ο Μπεν είχε αφήσει μπροστά του στον πάγκο. Άδεια. Καπούτ. Τίποτα. Αποστολή εξετελέσθη: το να πιει μέχρι τελικής πτώσεως. Τέρμα τα χρήματα, τέρμα οι μέρες του, τέρμα το μέλλον. Το μόνο που του έμενε ήταν να διαπιστώσει αν είχε αρκετά κότσια για να παίξει και τα ρέστα του. Κάτω από το στρώμα στην πανσιόν είχε μια παλιά Μπερέτα που κατάφερε ν’ αγοράσει για είκοσι πέντε δολάρια από τους άστε- γους στις μπλε σκηνές κάτω στη Skid Row. Μες στην Μπερέτα υπήρχαν τρεις σφαίρες. Ακούμπησε την παλάμη του πάνω στην πιστωτική και κουλούριασε τα δάχτυλά του γύρω της. Γύρισε