Ματωμένη σελήνη

J O N E S B O 14 μάλλον κάτι άκουσε στον τόνο της φωνής της, γιατί τον είδε να σηκώνει ένα φρύδι και να κοιτάζει στα γρήγορα τριγύρω στο μπαρ. «Ας πούμε, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι ότι εγώ σου λέω πως χρωστάω έναν σκασμό λεφτά για μια κινηματο- γραφική παραγωγή» είπε η Λουσίλ και κοίταξε μέσα από το βρόμικο παράθυρο και τις μισόκλειστες περσίδες προς τη μεριά του πάρκινγκ που πνιγόταν στη σκόνη. «Κι αυτό δεν είναι τυ- χαίο, αλλά αποτέλεσμα αυτού που θα συμβεί. Δηλαδή ενός λευκού Καμάρο που έχει παρκάρει δίπλα στο αμάξι μου έξω στο πάρκινγκ». «Με δυο άντρες στην καμπίνα του» είπε ο Χάρι. «Είναι εκεί τουλάχιστον είκοσι λεπτά». Εκείνη έγνεψε καταφατικά. Ο Χάρι επιβεβαίωσε ότι η Λου- σίλ είχε μαντέψει σωστά το επάγγελμά του. «Είδα το ίδιο αμάξι έξω από το σπίτι μου στο Κάνιον σή- μερα το πρωί» είπε η Λουσίλ. «Δεν ξαφνιάστηκα, με είχαν προειδοποιήσει ότι θα στείλουν εισπράκτορες. Όχι πιστοποιη- μένους προφανώς. Απ’ ό,τι καταλαβαίνεις, δεν πήρα δάνειο από τράπεζα. Τώρα λοιπόν που θα βγω να πάω στο αμάξι μου, θα θελήσουν να μου πουν δυο λόγια. Υποθέτω ότι θα περιοριστούν εκεί για την ώρα, σε προειδοποιήσεις και απειλές». «Και γιατί μου τα λες όλα αυτά;» «Επειδή είσαι αστυνομικός». Πάλι αυτό το σηκωμένο φρύδι. «Έτσι μοιάζω;» «Ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός. Προφανώς είστε αναγνω- ρίσιμοι διεθνώς. Σου τα λέω λοιπόν όλα αυτά γιατί θέλω να πα- ρακολουθήσεις τι θα συμβεί. Κι αν τους δεις να εκνευρίζονται και να γίνονται απειλητικοί, θέλω να βγεις έξω και... ε, να δείξεις ότι είσαι αστυνομικός, ρε παιδί μου, να φοβηθούν λίγο και να φύγουν. Αν και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν θα το τραβήξουν μέχρι εκεί. Πάντως θα νιώσω πιο ασφαλής αν μας έχεις στον νου σου». Ο Χάρι την κοίταξε προσεκτικά. «Εντάξει» είπε απλώς.