Σχολομαντείο Μάθημα Τρίτο: Οι Χρυσές Συνάξεις

O I X Ρ Υ Σ Ε Σ Σ Υ ΝΑ Ξ Ε Ι Σ 9 για να ξανασηκωθώ όρθια. Η μαμά με βοηθούσε να σταθώ, αλλά και με συγκρατούσε κιόλας, λέγοντάς μου κάτι, προσπα- θώντας να με κάνει να σταματήσω, όμως εγώ γρύλισα μόνο «Η Υπομονή ερχόταν καταπάνω του!» και τότε τα χέρια της γλί- στρησαν από πάνω μου, παραλυμένα από την ανάμνηση της δικής της φρίκης. Είχαν περάσει ήδη δύο λεπτά από τη στιγμή που το σχολείο με είχε πετάξει έξω · δύο λεπτά ισοδυναμούσαν με αιωνιότητα στην αίθουσα αποφοίτησης, ακόμα και πριν την τιγκάρω με όλα τα τέρατα του κόσμου. Ωστόσο, η διακοπή μ’ έκανε να σταματήσω να κοπανάω επανειλημμένα το κεφάλι μου πάνω στις πύλες. Κάθισα και σκέφτηκα για μια στιγμή, και τότε δοκίμασα να χρησιμοποιήσω μια επίκληση ώστε να βγάλω τον Ωρίωνα έξω, αντί να μπω εγώ μέσα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν επίκλη- ση σε κάτι μεγαλύτερο ή με ισχυρότερη θέληση από ένα κοκα- λάκι μαλλιών. Ωστόσο, τα πολυάριθμα ξόρκια επίκλησης που άθελά μου έχω συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια έχουν όλα σκοπό να μου φέρνουν ένα ή και περισσότερα δύσμοιρα απρό- θυμα θύματα, πιθανόν για να τα ρίξω στο θυσιαστήριο που για κάποιον ακατανόητο λόγο είχα αμελήσει να φτιάξω. Ήξερα δεκάδες παραλλαγές, και μία από αυτές σου επέτρεπε να εντο- πίσεις το άτομο μέσω μιας γυαλιστερής κατοπτρικής επιφά- νειας και να το τραβήξεις έξω. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό ξόρκι αν έχεις εύκαιρο κα- νέναν γιγάντιο καταραμένο καθρέφτη. Δυστυχώς, είχα αφήσει τον δικό μου κρεμασμένο στον τοίχο του δωματίου μου πίσω στον κοιτώνα. Παρ’ όλα αυτά, άρχισα να τρέχω γύρω γύρω στο ξέφωτο ώσπου τελικά βρήκα έναν μικρό λάκκο με νερό,