Σχολομαντείο Μάθημα Τρίτο: Οι Χρυσές Συνάξεις

NAOM I NOB I K 16 εδώ και μήνες για την αποφοίτηση. Όρμησα πάλι προς τον λάκκο, σκαλίζοντάς τον με τα νύχια μου ώσπου το χώμα έγι- νε λάσπη. Η μαμά προσπάθησε να τυλίξει τα μπράτσα της γύρω μου, ικετεύοντάς με απελπισμένα να σταματήσω. Αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που σταμάτησα. Σταμάτησα γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο. Δε μου είχε απομείνει ούτε σταγόνα μάνα. Η μαμά μ’ έπιασε πάλι από τους ώμους, και τότε γύρισα και άρπαξα τον κρύσταλλο που είχε κρεμα- σμένο στον λαιμό της, και της είπα αγκομαχώντας: «Σε πα- ρακαλώ, σε παρακαλώ». Το πρόσωπό της ήταν μια μάσκα απελπισίας · συναισθανόμουν τη λαχτάρα της να με πάρει μακριά αποκεί – όμως έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια και μετά έλυσε με τρεμάμενα χέρια την καδένα και μου έδωσε τον κρύσταλλο. Ήταν μισογεμάτος, δε θα έφτανε για να ανα- στήσω νεκρούς ή για να κάψω ολοσχερώς πολιτείες, αλλά θα μου επέτρεπε να εκτελέσω ένα ξόρκι μηνύματος, ώστε να βάλω τις φωνές στον Ωρίωνα, να του πω να μου στείλει πάλι μάνα και να με αφήσει να τον βοηθήσω, να τον σώσω. Μόνο που το μήνυμα δεν πήγε πουθενά. Προσπάθησα ξανά και ξανά, φωνάζοντας το όνομά του μέχρι που τόσο ο κρύσταλλος όσο και η φωνή μου έκλεισαν. Ήταν σαν να φώναζα στο κενό. Στο μέρος, δηλαδή, όπου μάλλον είχε καταλήξει πλέον ολόκληρο το Σχολομαντείο. Όπως ακριβώς το είχαμε σχεδιάσει τόσο μα τόσο έξυπνα. Όταν το μάνα δεν έφτανε πλέον ούτε για να φωνάξω, χρη- σιμοποίησα τις τελευταίες σταγόνες για ένα ξόρκι εντοπισμού σφυγμού, προσπαθώντας να μάθω αν ήταν ακόμη ζωντανός. Είναι πολύ φτηνό ξόρκι, γιατί απαιτεί μια βλακωδώς περίπλο- κη εκτέλεση που σου παίρνει δέκα λεπτά, οπότε εκτελώντας