Σχολομαντείο Μάθημα Τρίτο: Οι Χρυσές Συνάξεις

O I X Ρ Υ Σ Ε Σ Σ Υ ΝΑ Ξ Ε Ι Σ 15 Με τη διαφορά ότι το κορίτσι που αγαπούσε ο Ωρίωνας δεν ήταν μια γλυκιά καλόψυχη θεραπεύτρια, αλλά μια μάγισσα ικανή για μαζική καταστροφή, που είχε ήδη καταφέρει να κά- νει κομμάτια δύο αβυσσο-στόματα – και ο πανηλίθιος βλάκας θα μπορούσε να με εμπιστευτεί ότι θα το ξανάκανα. Δε με εμπιστεύτηκε όμως. Αντιθέτως, μου αντιστάθηκε, και όταν προσπάθησα να χρησιμοποιήσω τη δύναμη της επίκλησης για να τον εξαναγκάσω να έρθει, ένιωσα άξαφνα τον απύθμενο ωκεανό μάνα να χάνεται από κάτω μου, λες και είχε τραβήξει την τάπα του σιφονιού της μπανιέρας. Από τη μια στιγμή στην άλλη, ο διαμοιραστής δύναμης στον καρπό μου μετατράπηκε σε παγωμένο νεκρό βάρος. Την επό- μενη στιγμή, το ανήμερο ακόρεστο ξόρκι μου ξέμεινε από καύ- σιμο, και ο Ωρίωνας ξεγλίστρησε μέσα από τα χέρια μου, σά- μπως να έσφιγγα μια χούφτα λάδι. Το περίγραμμά του στο εσωτερικό του κατόπτρου χάθηκε στο σκοτάδι. Παρ’ όλα αυ- τά, συνέχισα να προσπαθώ απεγνωσμένα να τον αρπάξω, πα- ρότι η εικόνα άρχισε να ξεθωριάζει και να διαλύεται. Αλλά η μαμά μου, που ήταν εξαρχής γονατισμένη δίπλα μου με το πρόσωπο χαραγμένο από την ανησυχία και τον φόβο, με άρ- παξε από τους ώμους και έπεσε πάνω μου με όλο της το βάρος, προσπαθώντας να με σπρώξει μακριά από τον νερόλακκο. Μάλλον μου έσωσε το χέρι κιόλας, που θα κοβόταν από τον καρπό όταν το ξόρκι κατέρρευσε και το απύθμενο κάτοπτρό μου έγινε πάλι ένα εκατοστό νερού, μαζεμένο ανάμεσα σε κά- τι ρίζες δέντρων. Κουτρουβάλησα στο έδαφος, αλλά με μια αβίαστη αντα- νακλαστική κίνηση ξανασηκώθηκα αμέσως στα γόνατα – δε χρειάστηκε να το σκεφτώ καν, στο κάτω κάτω προπονούμουν