Σχολομαντείο Μάθημα Τρίτο: Οι Χρυσές Συνάξεις

NAOM I NOB I K 14 από το Σχολομαντείο και τώρα αγκάλιαζαν τους γονείς τους και εξιστορούσαν τι είχαμε κάνει, κλαίγοντας γοερά και φρο- ντίζοντας τα τραύματά τους, τηλεφωνώντας σε όλους τους φίλους τους. Δε συνέχιζαν να με τροφοδοτούν με δύναμη. Δεν έπρεπε να το κάνουν. Ο σκοπός του σχεδίου μας ήταν να κόψουμε κάθε επαφή με το σχολείο: θέλαμε να το στουμπώ- σουμε με μαλαφικάρια και μετά να το αποκόψουμε από τον κόσμο, αφήνοντάς το να πλανιέται στο κενό, ένα σαπρό μπα- λόνι γεμάτο παστωμένη μοχθηρία, που εξαφανίζεται μέσα στο σκοτάδι όπου ανήκε. Το μέρος είχε ήδη αρχίσει να παραπαίει όταν ο Ωρίωνας κι εγώ τρέξαμε προς την πύλη. Απ’ όσο καταλάβαινα, το μόνο που το κρατούσε αγκιστρω- μένο στην πραγματικότητα τώρα πια ήμουν εγώ, που δεν έκο- βα τη σύνδεση με το μάνα που έβγαινε μέσα από το σχολείο. Και το μόνο άτομο που είχε απομείνει μέσα στο Σχολομαντείο για να στέλνει εκείνο το μάνα ήταν ο Ωρίωνας. Ο Ωρίωνας, που μπορούσε να αντλήσει μάνα από τα μαλαφικάρια που σκό- τωνε. Επομένως, προς το παρόν τουλάχιστον, πρέπει να ήταν ζωντανός και να εξακολουθούσε να πολεμάει · η Υπομονή δεν τον είχε καταβροχθίσει ακόμη. Και θα πρέπει να αισθάνθηκε την προσπάθειά μου να τον τραβήξω έξω, αλλά αντί να κάνει μεταβολή και να με βοηθήσει, αυτός επέλεξε να αποτραβηχτεί μακριά μου και να αντισταθεί στην επίκληση. Μαζί με αυτόν τραβήχτηκε μακριά και η φρικιαστική κολλώδης απομυζητική δύναμη γύρω από το χέρι μου. Θαρρείς και ο Ωρίωνας προσπα- θούσε να κάνει το ίδιο ακριβώς που είχε κάνει ο μπαμπάς μου τόσα χρόνια πριν: είχε απλώσει το χέρι και είχε αρπάξει το αβυσσο-στόμα τραβώντας το μακριά, αφήνοντάς το να φάει αυτόν αντί για το κορίτσι που αγαπούσε.