Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

7 Κ εφάλαιο 1 Ψυχοβόρος Α ποφάσισα πως ο Ωρίωνας έπρεπε να πεθάνει μετά από τη δεύτερη φορά που μου έσωσε τη ζωή. Πιο πριν τον είχα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο γραμ­ μένο, αλλά είχα κι εγώ τα όριά μου. Δε θα υπήρχε θέμα αν μου είχε σώσει τη ζωή κανέναν απίστευτο αριθμό φορών, δέκα ή δεκατρείς ξέρω γω – το δεκατρία είναι και σημαδιακό. Ωρίωνας Λέικ, ο προσωπικός μου σωματοφύλακας · δε θα ’χα πρόβλημα με αυτό. Αλλά ήμασταν σχεδόν τρία χρόνια στο Σχολομαντείο, και δεν είχε δείξει ποτέ καμία διάθεση να με ξεχωρίσει για ιδιαίτερη μεταχείριση. Πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου, θα πείτε, να κάνω δολοφο­ νικές σκέψεις για τον ήρωα στον οποίο χρωστούσε τη συνεχι­ ζόμενη επιβίωσή του το ένα τέταρτο της τάξης μας. Τι να πω, ας πρόσεχαν οι χαμένοι που δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τη βοήθειά του. Ούτως ή άλλως, υποτίθεται ότι δε θα επιβιώσουμε όλοι. Το σχολείο πρέπει να τραφεί με κάποιον τρόπο.