Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

ΘΑΝΑ Σ Ι ΜΗ Ε ΚΠΑ Ι Δ Ε Υ ΣΗ 33 αλλού να αντλήσω μάνα. Η θυσία των ρούχων μου μου έδωσε αρκετή δύναμη ώστε να κάψω τη σκιά χωρίς να ρουφήξω ζω­ τική ενέργεια από κάπου αλλού. Ορίστε, δε χρειάστηκα τον Ωρίωνα Λέικ για να με σώσει τότε. Ακόμα και μετά απ’ όλες αυτές τις φιλότιμες προσπάθειες να σουλουπωθώ, έγινα τόσο κούκλα ώστε με το που έφτασα στο σημείο συνάντησης για το δείπνο (πηγαίνουμε στην κα­ φετέρια ανά ομάδες φυσικά · αν κάνεις την αποκοτιά να πας μόνος είναι σαν να πηγαίνεις γυρεύοντας) η Λιου μού έριξε μια ματιά και με ρώτησε: «Τι έπαθες, Ελ;». «ΟΛέικ, ο ένδοξος σωτήρας μας, αποφάσισε να λιώσει έναν ψυχοβόρο στο κελί μου σήμερα, και μετά με άφησε να καθα­ ρίσω την ακαταστασία μόνη μου» είπα. «Τον έλιωσε; Αηδία» είπε. ΗΛιου μπορεί να είναι σκοτεινή μάγισσα, αλλά τουλάχιστον δεν κάνει τεμενάδες στον Ωρίωνα. Τη συμπαθώ, άσχετα που είναι μαλάφρων – είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους εδώ μέσα που δεν έχει πρόβλημα να με κάνει παρέα. Έχει περισσότερες κοινωνικές επιλογές από μένα, αλλά είναι πάντοτε ευγενική. Αλλά ήταν και ο Ιμπραήμ εκεί – είχε επίτηδες την πλάτη γυρισμένη ενώ περίμενε κάποιους φίλους του, θέλοντας να δείξει ότι δεν ήμασταν ευπρόσδεκτες να πάμε στην καφετέρια μαζί με την παρέα του. Και αυτός γύρισε αμέσως τρομερά ενθουσιασμένος. «ΟΩρίωνας σε έσωσε από έναν ψυχοβόρο!» είπε. Ή μάλλον ξεφώνισε. Ο Ωρίωνας του έχει σώσει τη ζωή τρεις φορές – και είχε ανάγκη τη βοήθειά του και τις τρεις. «Ο Ωρίωνας παρέσυρε έναν ψυχοβόρο μέσα στο δωμάτιό μου και μετά τον πασάλειψε σε όλο μου το πάτωμα» είπα μέσα από τα δόντια μου, αλλά ήταν μάταιο. Μέχρι να φτάσουν η