Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

ΘΑΝΑ Σ Ι ΜΗ Ε ΚΠΑ Ι Δ Ε Υ ΣΗ 31 Ξέρω ήδη δέκα φορές περισσότερα ξόρκια καταστροφής και κυριαρχίας απ’ ό,τι όλη η τάξη των τελειόφοιτων μαζί. Κι εσείς στην ίδια θέση θα ήσασταν αν κάθε φορά που θέλατε να σφουγ­ γαρίσετε το ρημαδοπάτωμα, σας έρχονταν πέντε τέτοια ξόρκια μαζεμένα. Από τη θετική του πλευρά, σήμερα έμαθα ενενήντα οκτώ χρήσιμα οικιακά ξόρκια στα αρχαία αγγλικά, αφού χρειάστη­ κε να φτάσω στο νούμερο ενενήντα εννιά για να βρω την επω­ δή που θα εξαφάνιζε επιτέλους τη βρόμα, και το βιβλίο δεν μπορούσε να φύγει αν δεν την έβρισκα πρώτα. Το σχολείο κάνει πότε πότε κάτι τέτοια καψόνια, συνήθως στις φάσεις που γίνεται τέρμα απαίσιο, εκνευριστικό και μικροπρεπές. Η δυστυχία του να πρέπει να μεταφράσω ενενήντα εννιά ξόρκια, έχοντας έναν βρομερό ψόφιο ψυχοβόρο να βγάζει φυσαλίδες από πίσω μου, ήταν το αντίτιμο για τις επιπλέον χρήσιμες επωδές. Και σε καμιά δυο βδομάδες θα ευχαριστούσα την τύχη μου. Αυτό που έπρεπε να κάνω τώρα, όμως, ήταν να σηκωθώ όρθια και να κάνω πεντακόσια πηδηματάκια επιτόπου, σε άψογη εκτέλεση, έχοντας την προσοχή μου αυστηρά εστιασμένη στον κρύσταλλο πυκνωτή μου, έτσι ώστε να δημιουργήσω αρκετό μάνα για να μπορέσω να σφουγγαρίσω το πάτωμά μου χωρίς να σκοτώσω κάτι κατά λάθος. Δεν τολμάω να κάνω ζαβολιά, ούτε τόση δα. Δεν υπάρχουν μυρμήγκια και κατσαρίδες εδώ πέρα που θα μπορούσα να ξεζουμίσω, και οι δυνάμεις μου μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, όπως συμβαίνει σε όλους μας. Αλλά με το ιδιαίτερο χάρισμα που έχω εγώ, έτσι και δοκίμαζα να κάνω ζαβολιά μ’ ένα καθαριστικό ξόρκι, υπάρχει πολύ με­ γάλη πιθανότητα να ξεπάστρευα τρεις γείτονές μου στα δω