Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

NAOM I NOB I K 30 νουν είναι να αράζουν όλη τη χρονιά στην αίθουσα αποφοίτη­ σης, τρώγοντας άλλα μαλαφικάρια και περιμένοντας την απο­ φοίτηση για να περιδρομιάσουν. Είναι πολύ πιο δύσκολο να μας φτάσουν εδώ μέσα σε σύγκριση με το αν ζούσαμε έξω, στα ανοιχτά – σ’ ένα γιούρτ, για παράδειγμα. Ακόμα και τα παιδιά των συνάξεων κατασπαράζονταν πολύ πιο συχνά προτού χτι­ στεί το σχολείο, ενώ αν είσαι ένα ανεξάρτητο μαγικό παιδί και δεν καταφέρεις να μπεις στο Σχολομαντείο, τότε οι πιθανό­ τητες να καταφέρεις να φτάσεις στην ενηλικίωση τη σήμερον ημέρα είναι μία στις είκοσι. Συγκριτικά με αυτές, το ένα προς τέσσερα είναι μια χαρά. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να πληρώνουμε γι’ αυτή την προ­ στασία. Πληρώνουμε με την εργασία μας και πληρώνουμε με τη δυστυχία και τον τρόμο μας, καθώς αυτά είναι τα στοιχεία που δημιουργούν το μάνα από το οποίο τρέφεται το σχολείο. Και το βασικότερο, πληρώνουμε μ’ εκείνους που δεν κατα­ φέρνουν να μείνουν ζωντανοί. Και από αυτή την άποψη είναι που λέω ότι δεν ξέρω τι ακριβώς νομίζει ότι κάνει ο Ωρίωνας, τι ακριβώς νομίζουν οι άλλοι ότι κάνει, με το να σώζει κόσμο; Γιατί στο τέλος κάποιος θα πρέπει να πληρώσει τον λογα­ ριασμό. Μόνο που κανείς δε σκέφτεται έτσι. Μέχρι στιγμής φέτος, έχουν πεθάνει λιγότερα από είκοσι παιδιά από το έτος μας –συ­ νήθως ο αριθμός ξεπερνάει τα εκατό – και οι πάντες στο σχο­ λείο έχουν τον Ωρίωνα σαν θεό, και τον λατρεύουν, και λένε ότι η σύναξη τηςΝέας Υόρκης θα δεχτεί πενταπλάσιες αιτήσεις σε σχέση με παλιά. Ας το ξεχάσω, λοιπόν, ότι θα μπω εκεί, ενώ ούτε με τη σύναξη του Λονδίνου βλέπω φως. Είναι εξοργιστι­ κό, ιδίως από τη στιγμή που θα έπρεπε να είμαι πρώτη είδηση.