Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

ΘΑΝΑ Σ Ι ΜΗ Ε ΚΠΑ Ι Δ Ε Υ ΣΗ 23 τα πήρε τόσο άσχημα. Ελάχιστα πράγματα θυμάμαι: τη μαμά να στέκεται στο υπνοδωμάτιό μας, ενώ τέσσερις άντρες προ­ σπαθούσαν αδέξια να την κάνουν να φύγει από τη μέση και να με παραδώσει σε αυτούς. Δεν ξέρω τι σκόπευαν να με κάνουν –κανείς τους δεν είχε πειράξει ούτε μύγα– αλλά υποθέτω ότι η κρίση της προγιαγιάς μου θα πρέπει να τους είχε αναστατώ­ σει πάρα πολύ. Το συζήτησαν για λίγη ώρα και ύστερα, άξαφνα, το δωμά­ τιο κατακλύστηκε από ένα τρομακτικό φως που μου πόνεσε τα μάτια, και η μαμά με άρπαξε στην αγκαλιά της, έτσι όπως ήμουν τυλιγμένη στην κουβέρτα μου. Πήγε κατευθείαν στην έξοδο του οικογενειακού συγκροτήματος, ξυπόλητη και φο­ ρώντας μόνο τη νυχτικιά της, ενώ εκείνοι έμειναν στη θέση τους, κοιτάζοντάς τη δυστυχισμένα. Κανείς δεν τόλμησε να την αγγίξει. Έφτασε στον πλησιέστερο δρόμο και σήκωσε τον αντίχειρά της, και τότε ένας διερχόμενος οδηγός σταμάτησε και την πήρε για να την πάει μέχρι το αεροδρόμιο. Εκεί, ένας μεγιστάνας της ψηφιακής τεχνολογίας, που ετοιμαζόταν να επιβιβαστεί στο ιδιωτικό του τζετ με προορισμό το Λονδίνο, την είδε να στέκεται μαζί μου στην αίθουσα του αεροδρομίου και προσφέρθηκε να την πάρει μαζί του. Ο συγκεκριμένος δισεκατομμυριούχος εξακολουθεί να έρχεται στο κοινόβιο για μία βδομάδα τον χρόνο, για να κάνει πνευματικό εξαγνισμό. Αυτή είναι η μαμά μου λοιπόν. Αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Η προγιαγιά μου ήταν απλά η πρώτη από μια μακριά σειρά ανθρώπων που με συναντούν, χαμογελούν, και μετά παύουν να χαμογελούν, πριν καν ξεστομίσω μια λέξη. Κανείς δεν πρόκειται να προσφερθεί ποτέ να με πάει κάπου, ή να χορέ­ ψει μαζί μου στο δάσος για να με βοηθήσει να μαζέψω δύνα