Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

ΘΑΝΑ Σ Ι ΜΗ Ε ΚΠΑ Ι Δ Ε Υ ΣΗ 21 λείου τα τελευταία εβδομήντα χρόνια περίπου. Όποιος πλη­ ρώνει παίρνει και τις αποφάσεις, έτσι δε λένε; Αλλά μη φαντα­ στείτε καμιά εορταστική εκδήλωση ή τίποτα τέτοιο. Πρόκειται απλά για τη στιγμή που το σχολείο «αδειάζει» όλους μαζί τους τελειόφοιτους στην αίθουσα αποφοίτησης στο χαμηλότερο επίπεδο, και ύστερα εκείνοι προσπαθούν να βρουν τρόπο να περάσουν ανάμεσα από τα λιμασμένα μαλαφικάρια που κα­ ραδοκούν στον πάτο του Σχολομαντείου. Μόνο οι μισοί τε­ λειόφοιτοι –οι μισοί απ’ όσους έχουν επιβιώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, δηλαδή– καταφέρνουν να βγουν σώοι. Ο μπαμπάς δεν τα κατάφερε. Όχι επειδή ήταν μόνος του. Είχε οικογένεια – ζουν κοντά στο Μουμπάι. Η μαμά μπόρεσε να τους εντοπίσει, αλλά μό­ νο όταν είχα πια κλείσει τα πέντε. Αυτή και ο μπαμπάς δεν είχαν ανταλλάξει καμία πληροφορία για τις ζωές τους στον αληθινό κόσμο, ούτε είχαν κάνει σχέδια για όταν θα αποφοι­ τούσαν και θα πήγαιναν ο καθένας σπίτι του. Όχι, γιατί κά­ τι τέτοιο θα ήταν υπερβολικά λογικό. Ήταν μαζί εδώ μέσα για τέσσερις μήνες μόνο, ή κάπου τόσο, αλλά ήταν αδελφές ψυχές και πίστευαν ότι η αγάπη θα τους δείξει τον δρόμο. Που πιθανόν η αγάπη να τους τον έδειχνε κιόλας, όσον αφο­ ρά τη μαμά φυσικά. Εν πάση περιπτώσει, όταν η μαμά βρήκε την οικογένεια του μπαμπά, αποδείχτηκε πως ήταν πλούσιοι, με παλάτια, πετράδια και υπηρέτες-τζίνι · αλλά το σημαντικότερο, από τη σκοπιά της μαμάς μου, ήταν ότι κατάγονταν από μια αρχαία ινδουιστική σύναξη που χρησιμοποιούσε αποκλειστικά μάνα και που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Βρετανικού Ρατζ, καθώς και ότι παρέμεναν αυστηρά προσκολλημένοι στα πα