Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο - Θανάσιμη εκπαίδευση

NAOM I NOB I K 20 που μπορώ να κάνω εγώ, δηλαδή– η Λιου θα είναι μάλλον μια χαρά. Όμως, εγώ δεν έχω οικογένεια, πέρα από τη μαμά μου, και σίγουρα δεν έχω μια σύναξη πίσω μου, έτοιμη να μου παρα­ σταθεί. Μένουμε στο κοινόβιο «Ακτινοβόλο Πνεύμα» κοντά στο Κάρντιγκαν της Ουαλίας, που συμπεριλαμβάνει στις τάξεις του έναν σαμάνο, δύο πνευματικούς θεραπευτές, έναν κύκλο Γουίκαν και μια ομάδα λαϊκών χορευτών Μόρις, οι οποίοι δια­ θέτουν περίπου την ίδια ποσότητα πραγματικής δύναμης –δη­ λαδή καμία απολύτως– και που όλοι θα έπεφταν ξεροί από τη φρίκη έτσι κι έβλεπαν εμένα ή τη μαμά να κάνουμε πραγματι­ κά μαγικά. Εμένα, τέλος πάντων. Γιατί η μαμά εξασκεί τη μαγεία συγκεντρώνοντας ένα σωρό μάνα μαζί με μια ομάδα πρόθυμων εθελοντών, και στη συνέχεια το σκορπίζει πάλι δω­ ρεάν εν είδει σπινθηροβολημάτων και ευτυχίας, και τρα λα λα και τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Όλοι μάς προσκαλούν να τρώμε στο τραπέζι τους, γιατί την αγαπούν –και ποιος δε θα την αγαπούσε άλλωστε;–, και επίσης της έφτιαξαν ένα γιούρτ όταν πήγε να μείνει κοντά τους, αμέσως μετά την αποφοίτηση από το Σχολομαντείο και ενώ ήταν ήδη τριών μηνών έγκυος σ’ εμένα. Ωστόσο, κανείς απ’ όλους αυτούς δε θα μπορούσε να με βοηθήσει να κάνω μαγικά, ή να με προστατεύσει από περιπλανώμενα μαλαφικάρια. Ακόμα και αν μπορούσαν, δε θα το έκαναν. Δε με συμπαθούν. Κανείς δε με συμπαθεί, εκτός από τη μαμά. Ο μπαμπάς πέθανε στο Σχολομαντείο κατά τη διάρκεια της αποφοίτησης, προσπαθώντας να σώσει τη μαμά. Το απο­ καλούμε «αποφοίτηση» γιατί έτσι το λένε οι Αμερικάνοι που έχουν επωμιστεί τη μερίδα του λέοντος του κόστους του σχο