Σχολομαντείο Μάθημα Δεύτερο - Ο τελευταίος απόφοιτος

NAOM I NOB I K 20 τεχνουργός. Το μόνο που καταλάβαινα όση ώρα δούλευαν πίσω από την πλάτη μου –στα κινέζικα, που δε μιλούσα– ήταν ότι μεγάλο μέρος των λέξεων που έβγαιναν από τα χείλη των τεχνουργών ακουγόντουσαν σαν βρισιές. Ο Ωρίωνας δεν είχε καταλάβει ούτε τόσα: στεκόταν μπροστά απ’ όλους μας, σκο­ τώνοντας μαλαφικάρια κατά δεκάδες. Η Άαντγια απάντησε στη θέση μου. «Τις φορές που η σύ­ ναξη του Μάντσεστερ επισκεύασε τον μηχανισμό στην αίθου­ σα αποφοίτησης, οι επισκευές κράτησαν τουλάχιστον για δύο χρόνια, μερικές φορές και τρία. Πάω στοίχημα ότι θα λειτουρ­ γήσει τουλάχιστον για φέτος, ίσως ακόμα και του χρόνου». «Όχι…πιο πολύ όμως» είπε σιγά η Λιου, κοιτάζοντας προς το τραπέζι όπου είχαν καθίσει ξεχωριστά τα ξαδέλφια της, μαζί με τον Άαρον και την Πάμιλα, το κορίτσι που είχε φέρει το γράμμα της Άαντγια, και ένα μεγαλούτσικο πλήθος άλλων πρωτοετών συγκεντρωμένων γύρω τους: το είδος της ομάδας που μαζευόταν συνήθως μόνο γύρω από τα παιδιά των συνά­ ξεων. Ξαφνιάστηκα, ώσπου κατάλαβα ότι είχαν πάρει κάτι από τη λάμψη του Ωρίωνα, του ήρωα της στιγμής, όταν βρέ­ θηκαν όσο κοντά του είχαν βρεθεί. Και μετά συνειδητοποίησα ότι μάλλον είχαν πάρει λίγη λάμψη κι από μένα, αφού για όλους αυτούς τους πρωτοετείς ήμουν πλέον μια ανώτερη τελειόφοι­ τη, που είχε πάρει επίσης μέρος στην αποστολή στην αίθουσα αποφοίτησης, και όχι η τρομακτική παρίας του έτους μου. Αλλά…κανείς δε με θεωρούσε τρομακτική παρία τώρα πια. Είχα σχηματίσει συνασπισμό αποφοίτησης με την Άαντγια και τη Λιου, έναν από τους πρώτους συνασπισμούς του έτους μας. Με είχε προσκαλέσει να καθίσω σ’ ένα από τα ασφαλέστερα τραπέζια της καφετέριας ένα άτομο που είχε πολλές επιλογές.